17. ,,მიწის ყივილში"" ის ვიგულისხმე, რომ სულ მთლად ერთი მიწა-წყლისანი ვართ:))) მაღლაკში გვიდგას მთავარი ფესვი ორივეს:))) ,,მიწის ყივილში"" ის ვიგულისხმე, რომ სულ მთლად ერთი მიწა-წყლისანი ვართ:))) მაღლაკში გვიდგას მთავარი ფესვი ორივეს:)))
16. მადლობა მზიანე რომ წაიკითხეთ. ბოლო ფრაზაში არაფერი განსაკუთრებული არ იგულისხმება, გარდა იმისა, რაც წერია: ტკივილს ვერ ვანდომ ტკივილგამაყუჩებლებს. თუ რატომ - ამას მოდი ჩემთვის დავიტოვებ. სჯობს ყველამ თავისებურად გაიგოს. ვისთვის რაა გარდაცვალება და სიკვდილი, ვისთვის -რა. მეც მიწიერი და მშობლიური ვარ, არა მარტო თქვენ :) მადლობა მზიანე რომ წაიკითხეთ. ბოლო ფრაზაში არაფერი განსაკუთრებული არ იგულისხმება, გარდა იმისა, რაც წერია: ტკივილს ვერ ვანდომ ტკივილგამაყუჩებლებს. თუ რატომ - ამას მოდი ჩემთვის დავიტოვებ. სჯობს ყველამ თავისებურად გაიგოს. ვისთვის რაა გარდაცვალება და სიკვდილი, ვისთვის -რა. მეც მიწიერი და მშობლიური ვარ, არა მარტო თქვენ :)
15. ,,დამშრალ ტუჩებზე სულის ნამით მასულიერე თორემ უდროოდ გარდავიცვლები.'' მართლა ძაან ფაქიზი და მგრძნობიარე ფრაზებია... მაგრამ მეც ჯონათანის შეგრძნება შემრჩა... ჩვენ ალბათ მაინც მიწის ყივილი გვაერთიანებს jonatan livingstoni. :))))))))))))) წარმატებები ფლორენია. ბოლო სტროფში ამ პრეპარატების მოხსენიებით რაღაც ისეთი ჩადე, ისეთ რამეს გაუსვი ხაზი და ისეთი დატვირთვა მიეცი, რომ ვერ მივხვდი მე... ,,დამშრალ ტუჩებზე სულის ნამით მასულიერე თორემ უდროოდ გარდავიცვლები.`` მართლა ძაან ფაქიზი და მგრძნობიარე ფრაზებია... მაგრამ მეც ჯონათანის შეგრძნება შემრჩა... ჩვენ ალბათ მაინც მიწის ყივილი გვაერთიანებს jonatan livingstoni. :))))))))))))) წარმატებები ფლორენია. ბოლო სტროფში ამ პრეპარატების მოხსენიებით რაღაც ისეთი ჩადე, ისეთ რამეს გაუსვი ხაზი და ისეთი დატვირთვა მიეცი, რომ ვერ მივხვდი მე...
14. უღრმესი მადლობა ყველას❤ უღრმესი მადლობა ყველას❤
13. იმსახურებდა "...გედის სიმღერა" თავფურცელზე გასვლას. იმსახურებდა "...გედის სიმღერა" თავფურცელზე გასვლას.
12. ვაიმე, ფლორენცია, ბრავოო. ამ ლექსით დაიბადე ჩემთვის, როგორც პოეტი. გილოცავ... აზრიც დიდია და ფორმაც მშვენიერი. ვაიმე, ფლორენცია, ბრავოო. ამ ლექსით დაიბადე ჩემთვის, როგორც პოეტი. გილოცავ... აზრიც დიდია და ფორმაც მშვენიერი.
11. მადლობა ჩვენო რაციონალურო თოლია❤ მადლობა ჩვენო რაციონალურო თოლია❤
10. მადლობა ჩვენო რაციონალურო თოლია❤ მადლობა ჩვენო რაციონალურო თოლია❤
9. როგორ არ მოუხდა "ტრანკვილიზატორი" ამ ფაქიზ ლექსს და ვგონებ, არც ჯანმრთელობას :)
როგორ არ მოუხდა "ტრანკვილიზატორი" ამ ფაქიზ ლექსს და ვგონებ, არც ჯანმრთელობას :)
8. მადლობა გურამ და აგლაია❤ მადლობა გურამ და აგლაია❤
7. მადლობა გურამ და აგლაია❤ მადლობა გურამ და აგლაია❤
6. მადლობა გურამ და აგლაია❤ მადლობა გურამ და აგლაია❤
5. მშვენიერია, ფლორ. მშვენიერია, ფლორ.
4. სათაურში დაწერილი სამწერტილი, რომელიც წინ უსწრებს სიტყვებს, ყველაზე მეტად მომეწონა და მივხვდი, რომ საქმე არ მექნებოდა მარტოოდენ ლამაზი, დამაჯერებელი რითმების თამაშთან, არამედ მომიწევდა შემეგრძნო დაფარული ტკივილები - უტყვი და მოუსვენარი, რომელთაც ჩრდილში ყოფნა არ შეუძლიათ და გამოჩენა ყოველთვის სოცოცხლესავით სწყურიათ და რომელთაც ყველაზე უკეთ გამოხატავენ ხოლმე სამწერტილები, მრავლის მეტყველი, იდუმალი, მოჩურჩულე შავი სიმრგვალეები. იყო გოდება მარტოსული ქალისა და საოცარი სურვილი - ამ მარტოობის შემოძარცვის. თავდაპირველი შთაბეჭდილებით ლირიკული გმირი ვიღაც კონკრეტულს უხმობს და ელოდება. მაგრამ მეორედ წაკითხვისას მივხვდი, რომ ამ ტაეპებმა შემაცდინეს: "მოდი ამ წამს და ჩამჩურჩულე ყურში სიტყვები ამდენი წელი ამდენი ხანი რომ ელის სმენას". თითქოს ვიღაცასთან წლების ურთიერთობა აკავშირებს. ვიღაც ძალიან ახლობელის ჩურჩულს უცდის და პირველ ჯერზე იდიოტივით დავიჯერე, რომ ეს ვიღაც მისი რომანტიკული პარტნიორია. ოღონდ კონკრეტული, მხოლოდ ერთი ადამიანი. მაგრამ გურამ, თუ ღმერთი გწამს, უფრო ღრმად ჩაიხედე, მეტი მოინდომე, მეტი დაინახე და საკუთარივით შეიგრძენი! ყოველი აზრის ბოლოს სიკვდილია, უფროსწორად გარდაცვალების მუქარა და ამ უკანასკნელის განეიტრალებისთვის ნანატრი (ლირიკული გმირის მხრიდან) გზები. რაკი სიმშვიდეში ფერის ცვალებისგან დახსნის პოლივარიანტულობას ვაწყდებით, ესე იგი, ამ გულისშემკუმშველი და დრამატული სიტყვების სამიზნე, მთლიანი ლექსის ადრესატი, დიახაც, რომანტიკული პარტნიორია, მაგრამ ძალიან განზოგადებული სახით, რომელიც ნებისმიერი ადამიანი შეიძლება იყოს ან - ერთდროულად რამდენიმე. აქ მნიშვნელოვანი ის არის, რომ ქალს წარმოუდგენლად ძლიერ უნდა გაბედულად გაუზიაროს საკუთარი შინაგანი სამყარო ვიღაცას. სული უხრიოკდება, უცარიელდება ამ ინტიმის გარეშე და ბუტაფორიად გადაქცევის ასეთი შეგრძნება სიკვდილად წარმოუდგება. "ჩემი სიზმრები გადმოვფინე ლექსად და აწი დასანანიც კი არაფერია." შეიძლება სულაც არ არის სიზმრისეული ზმანებები, რაც ლექსად დაიწერა, მაგრამ სიზმარივით ძალიან პირადული, სიღრმისეული და ინტიმურია სურვილები, რომელთა ხმამაღლა თქმას გამბედაობა ნამდვილად სჭირდებოდა, რადგან სულ რომ არაფერი, გაშიშვლებას ჰგავს მათი ამოთქმა. თითქოს სასოწარკვეთილებაც გამოსჭვივის. ვეღარ მოითმინა და ჩუმი ოცნების შესახებ მოგვიყვა. ტკივილების დაამების სანატრელ გზებზე სიზმარივით ნაოცნებარი წარმოსახვა ჩვენამდე მოიტანა და უკლებლივ ყველას ხმამაღლა გვიღრლიალა: ჟანგბადივით მჭირდება მყუდროება და დაცულობა, მომაკვდინებელი ტკივილების განელება. მოდით, მჭირდებით. უკვე სული მძვრება, უკვე ტუჩებს ასცდა ეს გაურკვეველი აბსტრაქტული რაღაც და დამეკონე ბაგეებზე, რომ უკან ჩაბრუნდეს. წრმოდგენა არ მაქვს რა უნდა მიჩურჩულო, მაგრამ მე ყოველთვის ვოცნებობდი ვინმე მოსულიყო და ყურებში ძალიან ხმადაბლა, ფაქიზად ეჩურჩულა რაღაც და მე სიამოვნებისგან კანი ამწვოდა, სისხლი ამღვრეოდა. ჩემს თავს ვხედავდი სხვის ძლიერ მკერდზე მიყრდნობილს, გარინდულს და ახლაც მიამიტურად, გულუბრყვილოდ მგონია, რომ ასეთი რაღაცები ამოავსებს ჩემი სულის სიცარიელეს, თორემ მე უმოწყალოდ ვკვდები. ჯანდაბა! " ჩემთვის უზომოდ მარტოსულია. სიმშვიდემდე მარტოსული. გმადლობ, რომ ასეთი კარგი იყო და ლამაზი და მსუყე. სათაურში დაწერილი სამწერტილი, რომელიც წინ უსწრებს სიტყვებს, ყველაზე მეტად მომეწონა და მივხვდი, რომ საქმე არ მექნებოდა მარტოოდენ ლამაზი, დამაჯერებელი რითმების თამაშთან, არამედ მომიწევდა შემეგრძნო დაფარული ტკივილები - უტყვი და მოუსვენარი, რომელთაც ჩრდილში ყოფნა არ შეუძლიათ და გამოჩენა ყოველთვის სოცოცხლესავით სწყურიათ და რომელთაც ყველაზე უკეთ გამოხატავენ ხოლმე სამწერტილები, მრავლის მეტყველი, იდუმალი, მოჩურჩულე შავი სიმრგვალეები. იყო გოდება მარტოსული ქალისა და საოცარი სურვილი - ამ მარტოობის შემოძარცვის. თავდაპირველი შთაბეჭდილებით ლირიკული გმირი ვიღაც კონკრეტულს უხმობს და ელოდება. მაგრამ მეორედ წაკითხვისას მივხვდი, რომ ამ ტაეპებმა შემაცდინეს: "მოდი ამ წამს და ჩამჩურჩულე ყურში სიტყვები ამდენი წელი ამდენი ხანი რომ ელის სმენას". თითქოს ვიღაცასთან წლების ურთიერთობა აკავშირებს. ვიღაც ძალიან ახლობელის ჩურჩულს უცდის და პირველ ჯერზე იდიოტივით დავიჯერე, რომ ეს ვიღაც მისი რომანტიკული პარტნიორია. ოღონდ კონკრეტული, მხოლოდ ერთი ადამიანი. მაგრამ გურამ, თუ ღმერთი გწამს, უფრო ღრმად ჩაიხედე, მეტი მოინდომე, მეტი დაინახე და საკუთარივით შეიგრძენი! ყოველი აზრის ბოლოს სიკვდილია, უფროსწორად გარდაცვალების მუქარა და ამ უკანასკნელის განეიტრალებისთვის ნანატრი (ლირიკული გმირის მხრიდან) გზები. რაკი სიმშვიდეში ფერის ცვალებისგან დახსნის პოლივარიანტულობას ვაწყდებით, ესე იგი, ამ გულისშემკუმშველი და დრამატული სიტყვების სამიზნე, მთლიანი ლექსის ადრესატი, დიახაც, რომანტიკული პარტნიორია, მაგრამ ძალიან განზოგადებული სახით, რომელიც ნებისმიერი ადამიანი შეიძლება იყოს ან - ერთდროულად რამდენიმე. აქ მნიშვნელოვანი ის არის, რომ ქალს წარმოუდგენლად ძლიერ უნდა გაბედულად გაუზიაროს საკუთარი შინაგანი სამყარო ვიღაცას. სული უხრიოკდება, უცარიელდება ამ ინტიმის გარეშე და ბუტაფორიად გადაქცევის ასეთი შეგრძნება სიკვდილად წარმოუდგება. "ჩემი სიზმრები გადმოვფინე ლექსად და აწი დასანანიც კი არაფერია." შეიძლება სულაც არ არის სიზმრისეული ზმანებები, რაც ლექსად დაიწერა, მაგრამ სიზმარივით ძალიან პირადული, სიღრმისეული და ინტიმურია სურვილები, რომელთა ხმამაღლა თქმას გამბედაობა ნამდვილად სჭირდებოდა, რადგან სულ რომ არაფერი, გაშიშვლებას ჰგავს მათი ამოთქმა. თითქოს სასოწარკვეთილებაც გამოსჭვივის. ვეღარ მოითმინა და ჩუმი ოცნების შესახებ მოგვიყვა. ტკივილების დაამების სანატრელ გზებზე სიზმარივით ნაოცნებარი წარმოსახვა ჩვენამდე მოიტანა და უკლებლივ ყველას ხმამაღლა გვიღრლიალა: ჟანგბადივით მჭირდება მყუდროება და დაცულობა, მომაკვდინებელი ტკივილების განელება. მოდით, მჭირდებით. უკვე სული მძვრება, უკვე ტუჩებს ასცდა ეს გაურკვეველი აბსტრაქტული რაღაც და დამეკონე ბაგეებზე, რომ უკან ჩაბრუნდეს. წრმოდგენა არ მაქვს რა უნდა მიჩურჩულო, მაგრამ მე ყოველთვის ვოცნებობდი ვინმე მოსულიყო და ყურებში ძალიან ხმადაბლა, ფაქიზად ეჩურჩულა რაღაც და მე სიამოვნებისგან კანი ამწვოდა, სისხლი ამღვრეოდა. ჩემს თავს ვხედავდი სხვის ძლიერ მკერდზე მიყრდნობილს, გარინდულს და ახლაც მიამიტურად, გულუბრყვილოდ მგონია, რომ ასეთი რაღაცები ამოავსებს ჩემი სულის სიცარიელეს, თორემ მე უმოწყალოდ ვკვდები. ჯანდაბა! " ჩემთვის უზომოდ მარტოსულია. სიმშვიდემდე მარტოსული. გმადლობ, რომ ასეთი კარგი იყო და ლამაზი და მსუყე.
3. მადლობა მეგობრებო :) მადლობა მეგობრებო :)
2. მომეწონა , დამწვრული სიყვარულის ლექსი. მომეწონა , დამწვრული სიყვარულის ლექსი.
1. მომხვიე ხელი და მიმიზიდე შენს ძლიერ მკერდთან სადაც გულის რიტმს ემორჩილება სისხლი ვენებში დამალევინე შენი ხელით ნაჟური სითხე ვიდრე უეცრად გარდავიცვლები.
ძლიერია <3
5 მომხვიე ხელი და მიმიზიდე შენს ძლიერ მკერდთან სადაც გულის რიტმს ემორჩილება სისხლი ვენებში დამალევინე შენი ხელით ნაჟური სითხე ვიდრე უეცრად გარდავიცვლები.
ძლიერია <3
5
|