არაყიშვილის ასახვევთან ატელიეა.
წლებია აქ ვარ. უსახელო მეგარდერობე.
რა ვქნათ, რომ ყოფა ავირჩიე მერკანტილური.
ყოფას ვინ ჩივის. ღამეებიც გატეხილია,
როცა შვიდისკენ ჩამანაცვლებს ქურთი ახმედი.
ახმედი უკვე წლებია, რაც არის დარაჯი-
ატელიესი. ღამეების. ვამბობ გადაჭრით,
ახმედი მხოლოდ ღამეების თევით დაბერდა.
წასვლამდე დავლევთ თითო ფინჯან ჩაის და ყავას.
მე უძილობას ვემტერები. ის-ძილთან ბრძოლობს.
მოვწევთ სიგარეტს, გავუღიმებ და ვეტყვი ბოლოს:
გატეხე ძილი. მე სიზმრების იმედად წავალ...