ეგდოს ეს დარდიც გულის კუთხეში.
იძინოს, იყოს. იყოს თავისთვის.
იყოს ბასრი და იყოს უხეში,
იქადნებოდეს მწარედ ხვალისთვის.

მე მაინც სულ წინ უნდა ვიარო,
სხვა გზა არ არის. სხვა გზა არ ვიცი.
გვერდზე ასჯერაც რომ ჩამიარო,
მე ას მეერთედ გნახავ - დავიცდი.

რა დაამშვიდებს გულს, მოცახცახეს,
რა გააღიმებს ციცქნა ბეღურას...
დაადნობს სითბო ზამთრის არტახებს,
გულს მიაკითხავს და უნებურად

იმედის სხივი თვალებში ავა.
მერე, ეს დარდიც, გულის კუთხეში
ვეღარ იპოვნის ადგილს და წავა:
რადგან არ უყვართ დარდებს ნუგეში.