ვსხედვართ გვერდიგვერდ, მე- დარდს გიმხელ... და ენძელები,
პირით ხან ჩემსკენ, ხანაც შენსკენ ერწყმიან ტაროსს,
ღმერთად ჩაგთვალე, ჩაგეჭიდე მკლავზე ხელებით,
თუმც ვერაფერი ვერ მითხარი ოდნავ რომ მარგოს...

შენ მხოლოდ ჩემს მკერდს ჩამხობილი თვლემ მეფესავით,
თან, ბედავ, - ღმერთის არსებობას აწერ არაკებს,
აბა მიდი და თუ კაცი ხარ შენც ღმერთისავით,
სასოდაკარგულს იმედებზე მელაპარაკე...