უილიამ  შექსპირი - სონეტი XV - თარგმნა ოთარ ცისკაძემ

როდესაც განვსჯი - ყველაფერი რაც აღმოცენდა,
მცირე ხანია საწუთროში მხოლოდ მედეგი,
მალე ბეზრდება ერთი ფონი სამყაროს სცენას
და შეიცვლება ვარსკვლავების ზემოქმედებით.

როდესაც ვხვდები, ემსგავსება კაციც ნარგავებს -
ცა აჭაბუკებს, ანებივრებს, სწყალობს საოცრად,
სიამაყის წლებს ცარგვალივე უპატარავებს,
მისი ზეობის ნაკვალევს და ხსოვნას წარხოცავს;

შემეშინდება -  წუთისოფლის ჟამთა ცვლილობა
შენშიც ეცდება სილამაზის კოკრის დაზრობას,
რადგან დრო ჭკნობას გაუმართავს შენზე ცილობას -
შავბნელი ღამით შეგიცვალოს ახალგაზრდობა.

ნუ გეშინია! შენში ჟამი რასაც შელახავს,
რადგან მიყვარხარ, ჩემი ლექსით  გამყნობ ხელახლა!

29 აგვისტო, 2021 წ.



William Shakespeare – Sonnet XV


When I consider every thing that grows
Holds in perfection but a little moment,
That this huge stage presenteth nought but shows
Whereon the stars in secret influence comment;

When I perceive that men as plants increase,
Cheered and check'd even by the self-same sky,
Vaunt in their youthful sap, at height decrease,
And wear their brave state out of memory;

Then the conceit of this inconstant stay
Sets you most rich in youth before my sight,
Where wasteful Time debateth with Decay,
To change your day of youth to sullied night;

And all in war with Time for love of you,
As he takes from you, I engraft you new.


Sonnet 15 in modern English

When I consider that every living thing holds its state of perfection for only a brief moment; that this huge stage, the world, presents only sham performances, which the stars secretly influence; when I realise that men grow like plants, encouraged and inhibited by the same weather, show off when flushed with youthful sap, then declining when full-grown, wearing away until their youth has been forgotten; then the consideration of this short, unpredictable life makes me see you as rich in youth in the face of the plans of Time and Decay to change your day of youth to dingy night. And, at war with Time because of my love for you, as he’s taking from you I’m renewing you in my poetry.



Подстрочный перевод А.Шаракшане

Когда я думаю о том, что все, что произрастает,
остается совершенным только краткий миг;
что эта огромная сцена представляет не что иное как спектакли,
которые, тайно влияя, толкуют звезды;

когда я постигаю, что рост людей, как растений,
поощряет и останавливает то же самое небо:
все они тщеславны в своем молодом соку, в высшей точке начинается их упадок,
и затем их расцвет изглаживается из памяти;

тогда мысль об этом непостоянном пребывании в мире
делает тебя самым богатым молодостью в моих глазах,
поскольку я вижу, что разрушительное Время спорит с Увяданием,
стремясь превратить день твоей молодости в нечистую ночь,

и в решительной войне с Временем, ради любви к тебе,
то, что оно будет отбирать у тебя, я буду прививать тебе снова.