უილიამ  შექსპირი - სონეტი XXVIII - თარგმნა ოთარ ცისკაძემ


როგორღა უნდა დამიბრუნდეს კარგი გუნება,
თუ  მოსვენება წამრთმევია ჟამის მცდელობით?
ვერ მიმსუბუქებს ღამე, რაც დღით დაითრგუნება
და დამტანჯავენ დღე და ღამე მონაცვლეობით.

დასაბამიდან ერთმანეთის სამტროდ დაგეშილთ,
პირი შეუკრავთ ჩემს საქენჯნად, როგორც მაცილებს,
დღე ჯაფით მქანცავს, ხოლო ღამე - მწარე კაეშნით,
ეს სიმძიმილი შენს თავს უფრო ჩამომაცილებს.

დღის საამებლად ვამბობ: შენ ხარ მნათი ლაჟვარდის,
მოქუფრულ ცის დროს, კაშკაშა მზედ აელვარდები,
უვარსკვლავებო მრუმე ღამეს ვეტყვი ლაქარდით:
ბინდისფერ ცაში იციაგებ, ვით პლეადები.

თუმც არ მომაკლებს სასტიკი დღე მაინც ვაებას
და ღამეც ცდილობს სადარდებელს დარდი წაებას.

8 სექტემბერი, 2021 წ.



William Shakespeare – Sonnet XXVIII (28)


How can I then return in happy plight,
That am debarred the benefit of rest?
When day's oppression is not eas'd by night,
But day by night and night by day oppressed,

And each, though enemies to either's reign,
Do in consent shake hands to torture me,
The one by toil, the other to complain
How far I toil, still farther off from thee.

I tell the day, to please him thou art bright,
And dost him grace when clouds do blot the heaven:
So flatter I the swart-complexion'd night,
When sparkling stars twire not thou gild'st the even.

But day doth daily draw my sorrows longer,
And night doth nightly make grief's length seem stronger.

Sonnet 28 in modern English

So how can I, who am prevented from the benefit of rest, return in a contented frame of mind when the oppression of the day isn’t relieved at night, but the day is oppressed by the night and the night oppressed by the day? And although they are natural enemies they shake hands on an agreement to torture me, the one with travel, the other to dwell on thoughts of how far away from you I have travelled. To please the day I tell him that your brightness lights him up when clouds conceal the sky, and I flatter the black-complexioned night that you brighten the evening sky when the sparkling stars are not shining. But day prolongs my sorrows daily, and night makes my grief grow stronger nightly.



Подстрочный перевод А.Шаракшане

Как же мне вернуть благополучие,
если я лишен блага отдыха —
когда тяготы дня не облегчаются ночью,
но наоборот, ночь усиливает дневные тяготы, а день — ночные,

и оба, хотя каждый является врагом царства другого,
пожимают руки, соглашаясь мучить меня,
один — тяготами пути, а другая — заставляя сокрушаться,
что с этими тяготами я все больше отдаляюсь от тебя?

Я говорю дню, чтобы угодить ему, что ты так светел,
что оказываешь ему любезность, заменяя его, когда тучи затмевают небо;
так и смуглоликой ночи я льщу, 
говоря, что, когда блестящие звезды не выглядывают, ты озаряешь [золотым сиянием] вечер.

Но день ежедневно усугубляет [продлевает] мои печали,
а ночь еженощно усиливает мою тоску.