უილიამ  შექსპირი - სონეტი XXX - თარგმნა ოთარ ცისკაძემ

ფიქრთა სამსჯავროს გამართული უტყვი სხდომებით
როცა ხერხდება გარდასულის განმხოლოება,
ნანვით აღმავსებს სიყმაწვილის გადაცდომები,
ხელახლა მიწევს ძვირფას წლების გამოგლოვება.

დამშრალი თვალი მოიგონებს ცრემლის ღვარებით
უვადო ღამით გადამალულ თანამესუფრეთ,
კვლავ ამატირებს მინავლული ტანჯვა ყვარების,
ამაქვითინებს ვინც გაიხმო სულთა მეუფემ.

ისევ მაგლოვებს გადავლილი სამგლოვიარო
და სიმძიმილით დამძიმებულ გულგვამს გამოხრავს,
სურს სატანჯველი კიდევ ერთხელ გამოვიარო,
ძველ პანაშვიდებს არ ჩამითვლის სულთა საოხად;

ამასობაში შენი სახე ფიქრში ნათდება
და აღარ მნებავს ჩემი ბედის დამუნათება.

10 სექტემბერი, 2021 წ.



William Shakespeare – Sonnet XXX (30)

When to the sessions of sweet silent thought
I summon up remembrance of things past,
I sigh the lack of many a thing I sought,
And with old woes new wail my dear time's waste:

Then can I drown an eye, unused to flow,
For precious friends hid in death's dateless night,
And weep afresh love's long since cancell'd woe,
And moan the expense of many a vanish'd sight:

Then can I grieve at grievances foregone,
And heavily from woe to woe tell o'er
The sad account of fore-bemoaned moan,
Which I new pay as if not paid before.

But if the while I think on thee, dear friend,
All losses are restored and sorrows end.


Sonnet 30 in modern English

When I summons the remembrance of past things to the court of sweet silent thought I regret not having achieved many of the things I strived for, and I add new tears to the old griefs, crying about the waste of my valuable time. It is then that I can drown my eyes, which don’t often flow, thinking about precious friends who are dead; and weep all over again for love that has lost its pain long ago; and cry over many a sight I’ll never see again. At those times I’m able to cry over sorrows I’ve long ago let go of, and sadly count them one by one, and feel them all over again, as though I hadn’t suffered their pain before. But if, while doing that, I think about you, my dear friend, all those losses are restored and my pain ends.



Подстрочный перевод А.Шаракшане

Когда на судебные заседания безмолвных заветных мыслей
я вызываю воспоминания о прошедшем,
я вздыхаю о многом, к чему тщетно стремился,
и, думая о старых бедах, заново оплакиваю растрату моих лучших лет.

Тогда мои глаза, непривычные к влаге, бывают затоплены слезами
по драгоценным друзьям, скрытым в вечной ночи смерти;
я оплакиваю заново давно изжитые муки любви
и стенаю о многом, что было, но исчезло;

тогда я горюю о прежних горестях
и тяжко, беду за бедой, повторяю
печальный счет прежних страданий,
заново оплачивая его, как будто не платил раньше.

Но если в это время я подумаю о тебе, дорогой друг,
то все потери восполняются и печали проходят.