გვანგრევენ?
ეგრეა ნუცი,
ზოგჯერ უნდა დავინგრეთ კიდეც,
უნდა დაგვწვან, უნდა მოგვთხარონ
და კარგი კალატოზებივით,
ხელახლა უნდა შევუყვეთ ცისკენ.

ბედნიერება ეს ცისკენ სვლაა ნუცი,
თორემ ცაში არავინ აგვიშვებს დროზე ადრე,
ენებს აგვირევენ,
ერთმანეთს მით უფრო ვეღარ გავუგებთ
რაც უფრო მივუახლოვდებით ცას და
არ ჯობია ცისკენ ვიაროთ, ვიდრე ცაში?
არ ჯობია, შენი ეზოს ჭადართან ჩავიმუხლოთ,
ვიდრე ბერწ წეროებს გავეკიდოთ ცაზე,
რომლებსაც ბავშვებიც კი ვეღარ მოყავთ...

გვანგრევენ? ეგრეა, ზოგჯერ ჩვენც ვანგრევთ ნუცი,
უნდა დაიმსხვრნენ კერპები და
ახალი არმაზები, ახალი კოპალები გვჭირდება თურმე...