7. მავნე ჩვევაშიც კი პოეტურობაა :)
აი პარადოქსი :) მავნე ჩვევაშიც კი პოეტურობაა :)
აი პარადოქსი :)
6. გაგახარა ღმერთმა, რამდენჯერ მიფიქრია ეგრე და მიძებნია ის ბოლო ღერი.
ჩამომერაკრაკებინა ასე კოხტად, მაგრამ ნიჭი უნდა მაგას.
ახლა ამას შევინახავ და ბოლო ღერზე რომ მიდგება საქმე გამომადგება.
მართლა მომეწონა.
5. გაგახარა ღმერთმა, რამდენჯერ მიფიქრია ეგრე და მიძებნია ის ბოლო ღერი.
ჩამომერაკრაკებინა ასე კოხტად, მაგრამ ნიჭი უნდა მაგას.
ახლა ამას შევინახავ და ბოლო ღერზე რომ მიდგება საქმე გამომადგება.
მართლა მომეწონა.
5.
5. მე, მომწონხართ ლექსიანად. გადაჭარბებით არავის ვაქებ. :)
ჩემი მეგობრისთვის დავსქრინე ეს ლექსი, რომელიც ძალიან დიდი და კარგი პოეტია. კომენტარის დაწერა კი, ვაღიარებ, დამეზარა. მაგრამ დღეს, თქვენი კომენტარის შემდეგ, მომინდა ჩემი აზრიც გცოდნოდათ. მე, მომწონხართ ლექსიანად. გადაჭარბებით არავის ვაქებ. :)
ჩემი მეგობრისთვის დავსქრინე ეს ლექსი, რომელიც ძალიან დიდი და კარგი პოეტია. კომენტარის დაწერა კი, ვაღიარებ, დამეზარა. მაგრამ დღეს, თქვენი კომენტარის შემდეგ, მომინდა ჩემი აზრიც გცოდნოდათ.
4. ჩემთვის ისიც მაგარია, ვიღაც რომ დაინტერესდება, ამას წაიკითხავს და აზრსაც გამოთქვამს, თუ იდავებთ მთლა უკეთესი.
თუმცა უნდა ვაღიარო რომ ამ საიტის კომენტარები ცალკე ჟანრია. ყველა ის მანკიერება რაც "მწერალთა თემში" შემხვედრია ამ საიტზეც გვხვდება. განსაკუთრებით გამოვყოფდი პათოლოგიური ეგოიზმით დაავადებულებს, რომლებიც ყოველი ფეხის ნაბიჯზე გვხვდებიან და მათ მაამებელთ, ჩემში კი მხოლოდ ღიმილს იწვევენ.
მაგრამ მადლობა შემქმნელებს, რომ არა ეს საიტი, ერთი ლექსიც არ იქნებოდა ჩემი ცოცხალი. ყველაზე მეტად საიტის კონსერვატიულობა მომწონს, არანაირი "აფდეითი", ყველაფერი ისე დაგხვდება როგორც 5 წლის წინ იყო.
ხანდახან საკუთარ წაშლილ ნაწერებს ჩავუჯდები და გულიანადაც ვიცინი.
პირადად მე ძალიან იშვიათად ვაწყდები საინტერესო ნაწარმოებებს, ასე მგონია ყველა ერთნაირად წერს, გამონაკლისი არც მე ვარ, ამიტომ საკუთარი ლექსების მიმართ სულ მაქვს დანაკლისის შეგრძნება თითქმის ყველა ასპექტში.
აქაც შეიძლება წააწყდე რეალურად გამორჩეულს, მაგრამ თივის ზვინში ნემსის პოვნასავითაა.
ვინ იცის რამდენი კარგი ავტორი შემოხეტებულა და გამქრალა აქ. ჩემნაირებმა კი უბრალოდ ჩასქროლეს, მხოლოდ გულის აცრუების გამო. ვინ იცის რამდენი სურვილი და ოცნება მოკვდა, მაგრამ ეს უკვე ამ საიტს აღარ ეხება...
ყველაზე ცუდი ის მგონია საკუთარ თავში(ან იქნებ არც არის ცუდი) რომ წერა უმთავრესი საქმიდან, გართობად, "ჩემ პონტში გასწორებად", უბრალო და უსაქმო საქმედ გადამექცა, ალბათ ახალგაზრდული იდეალები ვეღარ პოულობენ ზრდასრულ ადამიანში დასაყრდენს.
ვერ ვთმობ, თორემ ბევრის საერთოდ გამკვირვებია, რატომ იტანჯავრნ თავს და კონვეირული წესით წერენ "გაფურჩქნილ ყვავილებზე", "სოფლის უბრალოებაზე", "სამშობლოს მონატრებაზე", "უბედურ ადამიანებზე", თანაც ეს ლექსიკა ხო საერთოდ "kills me", ამ კონვენციური კონფორმიზმიდან ემიგრირებული ეპატაჟური ბიტნიკები ხო საერთოდ გულისამრევია(მაპატიეთ გაცხარება)
მიჭირს ლექსის გარდა სხვა ფორმაში სათქმელის გამოხატვა, საკუთარი ლექსებიც ძირითადად არ მომწონს, მაგრამ შევეცდები რაღაც შეჯამების მსგავსი პატარა ჩანახატი დავდო.
ასე რომ კლასიკურ საიტის წევრად ნუ მიმიღებთ, ნურც კომენტირებისას შეიბოჭავთ თავს, ჩემთვის მხოლოდ ისაა მნიშვნელოვანი, კითხვის ღირსად ჩამთვალოთ, ხოლო საკუთარი ნაწერების ღირებულება არ მადარდებს, არც ობიექრურ და არც სუბიექტურ ასპექტებში. :)
This is small community thar makes me fell safe and unsafe same time. wish u all best, members. ჩემთვის ისიც მაგარია, ვიღაც რომ დაინტერესდება, ამას წაიკითხავს და აზრსაც გამოთქვამს, თუ იდავებთ მთლა უკეთესი.
თუმცა უნდა ვაღიარო რომ ამ საიტის კომენტარები ცალკე ჟანრია. ყველა ის მანკიერება რაც "მწერალთა თემში" შემხვედრია ამ საიტზეც გვხვდება. განსაკუთრებით გამოვყოფდი პათოლოგიური ეგოიზმით დაავადებულებს, რომლებიც ყოველი ფეხის ნაბიჯზე გვხვდებიან და მათ მაამებელთ, ჩემში კი მხოლოდ ღიმილს იწვევენ.
მაგრამ მადლობა შემქმნელებს, რომ არა ეს საიტი, ერთი ლექსიც არ იქნებოდა ჩემი ცოცხალი. ყველაზე მეტად საიტის კონსერვატიულობა მომწონს, არანაირი "აფდეითი", ყველაფერი ისე დაგხვდება როგორც 5 წლის წინ იყო.
ხანდახან საკუთარ წაშლილ ნაწერებს ჩავუჯდები და გულიანადაც ვიცინი.
პირადად მე ძალიან იშვიათად ვაწყდები საინტერესო ნაწარმოებებს, ასე მგონია ყველა ერთნაირად წერს, გამონაკლისი არც მე ვარ, ამიტომ საკუთარი ლექსების მიმართ სულ მაქვს დანაკლისის შეგრძნება თითქმის ყველა ასპექტში.
აქაც შეიძლება წააწყდე რეალურად გამორჩეულს, მაგრამ თივის ზვინში ნემსის პოვნასავითაა.
ვინ იცის რამდენი კარგი ავტორი შემოხეტებულა და გამქრალა აქ. ჩემნაირებმა კი უბრალოდ ჩასქროლეს, მხოლოდ გულის აცრუების გამო. ვინ იცის რამდენი სურვილი და ოცნება მოკვდა, მაგრამ ეს უკვე ამ საიტს აღარ ეხება...
ყველაზე ცუდი ის მგონია საკუთარ თავში(ან იქნებ არც არის ცუდი) რომ წერა უმთავრესი საქმიდან, გართობად, "ჩემ პონტში გასწორებად", უბრალო და უსაქმო საქმედ გადამექცა, ალბათ ახალგაზრდული იდეალები ვეღარ პოულობენ ზრდასრულ ადამიანში დასაყრდენს.
ვერ ვთმობ, თორემ ბევრის საერთოდ გამკვირვებია, რატომ იტანჯავრნ თავს და კონვეირული წესით წერენ "გაფურჩქნილ ყვავილებზე", "სოფლის უბრალოებაზე", "სამშობლოს მონატრებაზე", "უბედურ ადამიანებზე", თანაც ეს ლექსიკა ხო საერთოდ "kills me", ამ კონვენციური კონფორმიზმიდან ემიგრირებული ეპატაჟური ბიტნიკები ხო საერთოდ გულისამრევია(მაპატიეთ გაცხარება)
მიჭირს ლექსის გარდა სხვა ფორმაში სათქმელის გამოხატვა, საკუთარი ლექსებიც ძირითადად არ მომწონს, მაგრამ შევეცდები რაღაც შეჯამების მსგავსი პატარა ჩანახატი დავდო.
ასე რომ კლასიკურ საიტის წევრად ნუ მიმიღებთ, ნურც კომენტირებისას შეიბოჭავთ თავს, ჩემთვის მხოლოდ ისაა მნიშვნელოვანი, კითხვის ღირსად ჩამთვალოთ, ხოლო საკუთარი ნაწერების ღირებულება არ მადარდებს, არც ობიექრურ და არც სუბიექტურ ასპექტებში. :)
This is small community thar makes me fell safe and unsafe same time. wish u all best, members.
3. ჩემთვის ძალიან მაგარია, სხვებმა შეიძლება იდაონ.
ჩემთვის ძალიან მაგარია, სხვებმა შეიძლება იდაონ.
2. განწყობის ლექსია. განწყობის ლექსია.
1. არის სახასიათო ლექსი ამასობაში :დ :) არის სახასიათო ლექსი ამასობაში :დ :)
|
