უილიამ  შექსპირი  -  სონეტი CVI (106) - თარგმნა ოთარ ცისკაძემ

შემოგვინახა ეტრატებზე მჭევრმეტყველებამ,
ძველი ყაიდის გარითმებით თუ ერთსულოვნად,
ვით განადიდეს სილამაზე მენესტრელებმა
და გავეცნობით გარდაცვლილ ქალთ, ვაჟკაცთ გულოვანთ.

როცა ასხამდნენ ხოტბას ვინმეს ქმნულკეთილობას,
მოსწონდათ ხელი, ფეხი, სახე გამონაკვთული,
ძველი კალამი ზუსტად იმის ხატვას ცდილობდა,
რა მშვენებითაც შენ ხარ ახლა ქვეყნად განთქმული.

წინასწარჭვრეტით შეაქებდნენ თვალთა საფირონს
და აღგვიწერდნენ სილამაზის  სახეს წინარეს,
წინმხედი მზერა თუმც გხედავდა არამკაფიოდ
და სათანადოდ ვერ შეგამკეს შუქმომფინარე.

ჩვენ კი, რომ გვნუსხავს გამოხედვა ციურ ლაჟვარდის,
თვალით ვკვირობთ და საკმარისი არ გვაქვს ლაქარდი.

27 მარტი, 2022 წ.


William Shakespeare – Sonnet CVI (106)

When in the chronicle of wasted time
I see descriptions of the fairest wights,
And beauty making beautiful old rhyme
In praise of ladies dead and lovely knights,

Then, in the blazon of sweet beauty's best,
Of hand, of foot, of lip, of eye, of brow,
I see their antique pen would have express'd
Even such a beauty as you master now.

So all their praises are but prophecies
Of this our time, all you prefiguring;
And, for they look'd but with divining eyes,
They had not skill enough your worth to sing:

For we, which now behold these present days,
Had eyes to wonder, but lack tongues to praise.


Sonnet 106: Translation to modern English

When I come across descriptions of extremely beautiful people in historical records and the beautiful poems in praise of ladies long dead and lovely knights inspired by them then, in that catalogue of that great beauty – their hands, feet, lips, eyes, foreheads – it strikes me that they are trying to express just the kind of beauty that you have. So all the praise of these writers is only a prophecy of our time, all of it anticipating you. And unless they had had the power of prophesy they wouldn’t have had enough skill to depict your worth. We who live in the present time are able to be overwhelmed by your beauty but don’t have the skill to describe it.


Подстрочный перевод А.Шаракшане

Когда в летописях истраченного времени
я вижу описания прекраснейших людей
и воссоздающие красоту красивые старинные стихи,
восхваляющие умерших очаровательных дам и галантных рыцарей,

тогда в этом прославлении лучших образцов драгоценной красоты —
рук, ног, губ, глаз, лбов —
я вижу, что древнее перо стремилось выразить
именно такую красоту, какой ты владеешь теперь.

Так что все их хвалы — не что иное как пророчества
о наступлении нашего времени, которые все предвосхищают твой образ,
и, поскольку они смотрели только мысленным взором,
им не хватало знания воспеть твое совершенство,

ведь даже мы, воочию видящие нынешнее время, —
хотя у нас есть глаза, чтобы дивиться, — не имеем языка, чтобы воздать хвалу.