მოდი,და ერთხელაც შეხედე
. ამ სულის ამოსვლას ურთულესს,
    ვინ იგრძნობს  გათოშილს ჩემს  ხელებს
„გეყოფა.“- ეს  ბაგე ჩურჩულებს:

  და საღამოობით სარკმელთან
  მიდგამენ სკამს , რომ გზა ვიხილო
ო,ნუთუ, შენ უნდა  გაგეთქვა.
  განგაში    ამ      ბოლო,  წუხილის

ფერმკრთალმა სუნთქვებმა დამღალეს
    მიწაზე  შიში არ მაწვალებს
, მე  ვუფრთხი    სიზმრეთს  და ღამეს
რადგანაც.  იქ,  ვხედავ  მაგ თვალებს, 

Анна Ахматова - Приходи на меня посмотреть

Приходи на меня посмотреть.

Приходи. Я живая. Мне больно.
Этих рук никому не согреть,
Эти губы сказали: "Довольно!"
Каждый вечер подносят к окну
Мое кресло. Я вижу дороги.
О, тебя ли, тебя ль упрекну
За последнюю горечь тревоги!
Не боюсь на земле ничего,
В задыханьях тяжелых бледнея.
Только ночи страшны оттого,
Что глаза твои вижу во сне я.