ზოგს ალალბედზე ამოიჩემებს
და შორიახლოს მასთან ცეკვა მოესურვება
ბატონ სიკვდილს.
ხშირად, მის რჩეულს,
შემოდგომის ხეების მსგავსად,
დასცვივა თმები.
და ჭადრის მსგავსად,  განა  ყველა იმოსება
გაზაფხულობით!?
არ ღირს ფიქრებად,
სადღაც მთავრდება ყველას სავალი.
ზოგ ხეს ცულით ეღება ბოლო,
ზოგს გრიგალი გლეჯს,
ხმელი კი არა, სულ ახლახანს
შეფოთლილი ნორჩი ხეებიც იჩეხებიან.
უფოთოლო ხე კი სამყაროს გულს
შიგნიდან ხედავს,
სიბრძნით ივსედა და არტყია
მდუმარება შარავანდედად.