უილიამ ბლეიკი - სიმღერა

რა უზრუნველად დავფრინავდი მინდორ და მინდორ,
ყველა სიამე გამოვცადე ცხელი ზაფხულის,
მაგრამ ტრფიალის უფლისწულმა როდი დამინდო,
როცა გამოჩნდა მზის სხივებში ფრთების ფართხუნით.

თმაში ჩამიწნა ზამბახები, ტრფობით გამთბარი
შუბლი შემიმკო მოღაღანე ვარდის სინგურით,
შემომატარა წალკოტები უცხო მთა-ბარის,
სადაც ოქროვან სიამეებს გავუმიჯნურდი.

ტანი და ფრთები დამინამა ტკბილი ნაცვარით,
სამოთხის ბაღი მომიბოძა მღერალს ქვეშაგად,
მახე დამიგო აბრეშუმის ძაფის გაწარით,
მოოქროვილი გალიაკი მიძღვნა ფეშქაშად.

უყვარს, როდესაც ვახალისებ აგალობებით,
ხუმრობით ავლენს მბრძანებელი ჩემზე სუფევას,
როცა მოკეცილ ფრთებს გამიშლის ხანგამოშვებით
და მასხრად იგდებს ჩემს დაკარგულ თავისუფლებას.
   
17 ივლისი, 2022 წ.


William Blake – SONG

How sweet I roam'd from field to field
And tasted all the summer's pride,
Till I the Prince of Love beheld
Who in the sunny beams did glide!

He show'd me lilies for my hair,
And blushing roses for my brow;
He led me through his gardens fair
Where all his golden pleasures grow.

With sweet May dews my wings were wet,
And Phoebus fir'd my vocal rage;
He caught me in his silken net,
And shut me in his golden cage.

He loves to sit and hear me sing,
Then, laughing, sports and plays with me -
Then stretches out my golden wing,
And mocks my loss of liberty.