უილიამ  ბლეიკი - სიზმარი

ერთხელ სიზმარმა დამიწნა ჩრდილი,
ანგელოზი რომ თავს მედგა ფრთხილი,
ჩემს სარეცელთან ვნახე ჯინჭველი,
გზააბნეული, სავსე იჭვებით,

შეშფოთებული, ბედუკუღმართი,
ქანცგაწყვეტილი და გულმწუხარი
და გადახლართულ ბალახბულახში
ასე მოთქვამდა ბედის უმძრახი:

„ვაჰმე! შვილებო ძრწოლით მომელით,
გესმით, ვით კვნესის თქვენი მშობელი?
გარეთ მეძებდით ალბათ წკვარამში,
შინ დაბრუნდით და ბღავით ვარამით!“

წამომივიდა გულის ნაცრემლი,
ახლოს დავლანდე ციცინათელი,
თქვა: „რა ქვითინებს, ან რა მუშაკი,
რომელმა მიხმო ღამის გუშაგი?“

„მიწას ახლავე მოვფენ სინათლეს,
ვიდრე მახლობლად ხოჭო ტრიალებს,
ხმას აედევნე მისი ბზუილის,
ბუდეც დაგხვდება შენი კუთვნილი!“

28 ივლისი, 2022 წ.


William Blake - A Dream

Once a dream did weave a shade
O’er my angel-guarded bed,
That an Emmet lost its way
Where on grass methought I lay.

Troubled, wildered, and forlorn,
Dark, benighted, travel-worn,
Over many a tangled spray,
All heart-broke, I heard her say:

‘O my children! do they cry,
Do they hear their father sigh?
Now they look abroad to see,
Now return and weep for me.’

Pitying, I dropped a tear:
But I saw a glow-worm near,
Who replied, ‘What wailing wight
Calls the watchman of the night?’

‘I am set to light the ground,
While the beetle goes his round:
Follow now the beetle’s hum;
Little wanderer, hie thee home!’