სერგეი ესენინი - განა იქროლეს ფუჭად ქარებმა

განა იქროლეს ფუჭად ქარებმა,
განა ელჭექი ატყდა ამაოდ,
წყნარი სინათლით უცხო არსებამ,
ჩამიკლა თვალთა წყურტი საკმაოდ.

გაზაფხულური მოალერსებით
სოსნისფერ მწუხრში დარდი გამიქრა,
გამოუცნობი ქვეყნის სერების
წარმომსახველს და მათზე მაფიქრალს.

ვეღარ დამთრგუნავს ჩუმი სალმობა,
ვარსკვლავთა ყამი აღარ მაშინებს,
მიყვარს სამყარო, მარადჟამობა,
ვით მშობლიური კერა მასპინძელს.

იქ ნათლი მოსავს შიშის მომგვრელსაც,
ყველაფერია შეუმწიკვლელი,
მწუხრის ალისფერ ყაყაჩოჭრელას
ტბის ზედაპირზე სცვივა წინწკლები.

თავთუხთა ზღვაში  გზად მიმავალმა
ხატი შევნიშნე რძეშეუშრობი:
თითქოს ხბო შობა მაკე ცამრგვალმა
და ტლეკა იწყო წითელ უშობლის.

8 აგვისტო, 2022 წ.


Сергей Есенин -  Не напрасно дули ветры

Не напрасно дули ветры,
Не напрасно шла гроза.
Кто-то тайный тихим светом
Напоил мои глаза.

С чьей-то ласковости вешней
Отгрустил я в синей мгле
О прекрасной, но нездешней,
Неразгаданной земле.

Не гнетет немая млечность
Не тревожит звездный страх.
Полюбил я мир и вечность
Как родительский очаг.

Все в них благостно и свято,
Все тревожное светло.
Плещет рдяный мак заката
На озерное стекло.

И невольно в море хлеба
Рвется образ с языка:
Отелившееся небо
Лижет красного телка.

1917 г.