დედა - ჩემი საუკეთესო მეგობარი და მესაიდუმლე იყო, ჩემს ყველა საიდუმლოს მხოლოდ მას ვანდობდი, თვალდახუჭული ვენდობოდი. 53 წლის ასაკში გადაინაცვლა მარადისობაში.

დედაზე, როგორც განსაკუთრებულ ფენომენზე, არაერთი ლექსი და სტატუსი დაიწერა როგორც პოეტების, ისე პროზაიკოსების მიერ.

დედა ის ადამიანია, რომელსაც შეგიძლია თვალდახუჭული ენდო, შენი განცდები, შენი ტკივილი, შენი საიდუმლო გაანდო. დედა საუკეთესო მეგობარი და მესაიდუმლეა.

დედამიწაზე არავინ და არაფერი უნდა გააღმერთო დედისა და დედაშვილური სიყვარულის გარდა. ჯერ კიდევ როდის თქვა გენიოსმა ვაჟა-ფშაველამ:

,,ლამაზად შვილის აღმზრდელი
დედა მიცვნია ღმერთადა“.

არ არსებობს იმაზე ძვირფასი სიტყვა, ვიდრე
,,დედაშვილობა“.

არ არსებობს დედაზე დაწერილი ცუდი ლექსი, დედაზე დაწერილი ყველა ლექსი თავისებურად კარგია.

1989 წლის იანვარ-თებერვალია, დედასთან ერთად ბაკურიანში ვისვენებ. ეროვნულ - განმანთავისუფლებელი მოძრაობის ახალი გარიჟრაჟი ორი - სამი თვის დაწყებულია.

თებერვლის თვეში მერაბ კოსტავამ ისტორიული სიტყვა წარმოსთქვა პარლამენტის შენობაში: „საქართველოს თავისუფლების გზა დიდგორზე გადის! დიდგორის დროშას გაუმარჯოს!“

ცნობილია რომ მერაბი არაჩვეულებრივად მღეროდა „შავლეგოს“, რომელიც შალვა ახალციხელს ეძღვნება. მე თურმე დიდი სიამოვნებით ვუსმენდი, დედამ მითხრა: ჯერ კიდევ აკვანში იყავი, „შავლეგოს“ რომ ღიღინებდიო.

ამ სულისკვეთებით, ასეთი სულისკვეთებით გამზარდა, ყოველთვის მეუბნებოდა: „არასოდეს გადაუხვიო მამულიშვილობის გზიდან, ეს საქართველოს გზაა!“

მეც დღემდე ვაგრძელებ მამულიშვილობის გზით სიარულს...

დაბოლოს, ჩემივე ლექსით მინდა დავასრულო:

წინაპართ ნაკვალევზე

მარტო ვარ, თამაშგარეში,
თუმც ეს კალამიც მიჭრის...
მშობელი დედის გარეშე
სიტყვის უთქმელად მიჭირს.

კვლავ მარტო დავეხეტები
დარში, თოვლსა თუ თქეშში,
მსურს წყარო დაუშრეტელი
შევსვა ჩემივე პეშვით.

არა ვარ შარახვეტია,
არც ვინმე მოგზაური,
თუმც მივეჩვიე ხეტიალს,
ჩემგან შორს არის შური.

მინდა მივიდე ტაძრამდე,
მცხეთაში პირველ ყოვლის,
ძალას მმატებს და მახარებს
დანახვა სვეტიცხოვლის.

ხეკორძულას წყალს შევსვამდი,
დროშას გავშლიდი ზართან,
მინდა მმოსავდეს მზესავით
დედა ღვთისმშობლის კალთა.

მივყვები დროის დინებას,
წევს თხოთის მთაზე ნისლი,
ძარღვებში მოედინება
მირიან მეფის სისხლი.

ღირდა ქაქუცას გაჩენა,
ერში დატოვა კვალი,
ისე უჭრიდა მარჯვენა,
როგორც ერეკლეს - ხმალი.

ლექსები ვუთხრათ ჩვენ ცოტნეს,
ცხრა ძმას, არაგველს სამასს,
თუკი რაიმე შევცოდეთ,
შენდობა ვთხოვოთ მამას.

მერაბ კოსტავაც ვახსენოთ, -
სინდის - ნამუსი ერის,
ვიდრე ამქვეყნად ვარსებობ,
გული ,,შავლეგოს“ მღერის.

არ დავივიწყოთ ზვიადიც -
კლასიკოს მწერლის შვილი,
ქვეყნისთვის არის დიადი
ყველა მამულიშვილი.

მსურს ჩანგი ავახმიანოთ,
ვიმღეროთ ვაჟას მთებზე...
და სიკვდილამდე ვიაროთ
წინაპართ ნაკვალევზე!

ოთარ რურუა