მე ფესვები გაგიმყარე მუხაო,
გაიზრდები აწი აბა რას იზამ...
მტრებს რა დალევს ბებერ დედამიწაზე,
და ბეჭებზე ყველას ვერც შენ დაისვამ.
მაგრამ მტკიცედ დაიხსომე რასაც გთხოვ,
ისე ფართოდ არ გაშალო მხრები
რომ მიწაში გახლართული ფესვების
ვერ შეიგრძნო ნაღვლიანი ხმები.
გაზაფხულის თავბრუ დამხვევ ზეიმში,
გაიხსენე შემოდგომის სევდა
აყვავება  ფოთოლცვენით მთავრდება,
ყველა ცოცხალს, რომ დაჰყვება ბედად.
ზ.მ