"ფეისბუქის" და პოეზიის მწყალობელი ,
კეთილი გულის და
სიტყვის პატრონია ნუნუ დეიდა.
თავად პოეტი,
სათნო,
სანიმუშო მოტივატორი,
დროგამოშვებით ინსპირატორიც,
მისი ხსენება არ ეზარებათ ლიტერატორებს.
საყვედურობენ იმ ქცევის გამო,
სხვის ლექსებს
წარა-მარა გულებს რომ ჩუქნის,
ჩუქნის გიფებს,
ტაშს
და "ლაიკებს".
ვერ პატიობენ:
"მშვენიერია",
"სუპერ ლექსი",
"გენიოსი ხარ"-
ამას რომ წერს ყოველ მეორეს.
მიხვდით?
მიმცი-მომციაც არის ნუნუ დეიდა,
მათ კი ჰგონიათ
სამაგიეროს მოთხოვნაში გამოიჭირეს.
მაშ რა ქნას,
ზოგ გამომცემელს
ავტორების შერჩევას და
გემოვნებას თუკი უწუნებთ?
ლექსებს არ ბეჭდავს,
გაითავისა რომ
წიგნი სხვაა,
ჰოდა, ნუღარ წუწუნებთ.
რა დარჩენია?
მიხვრა-მოხვრა ფეისბუქური!
ის ყველგანაა
სადაც ტკბილი სიტყვა ჩხრიალებს,
ფიქრობს რომ ამით,
საკუთარსაც
და სხვისასაც,
ვერშემდგარობის კურნავს იარებს.