ზამთარია გაქრა მთები,
დაიფარა ნისლით,
სადღაც ტყეში მგელი ყმუის,
სანამ თოფი ისვრის..,
Ზამთარია ისე დიდი
და ლამაზი, მკაცრი..
სანამ მთიდან თოვლი მოვა,
აქ წვიმები გაცრის,
Ყველა სეზონს ახლავს გრძნობა,
ნაზი სილამაზის,
ასი წელიც რომ გავიდეს,
დაგავიწყდეს ბრაზიც,
გაიხსენებ Რისთვის,
რატომ, მოგავლინა ბედმა,
რომ ყველა მთა,
მარტოსულად გაიარე ერთმა,
Გაიხსენებ გაზაფხულებს,
შემოდგომებს, ზამთარს,
Როცა შენი უსაზღვრობის
თავადაც არ გწამდა,
გაიხსენებ იმ ზაფხულებს
როცა შეხვდი შენს თავს,
როცა შენი არსებობა
გაიგივდა ღმერთთან