ანა ახმატოვა - მუშტს მიფარავდა მუქი მანდილი...


მუშტს მიფარავდა მუქი მანდილი ...
„რატომ ხარ ასე მკრთალი, დამფრთხალი?“
- გამეპასუხა ჩხუბის წადილის
მწარე ნაღველით ჩემგან დამთვრალი.

რა დამავიწყებს არდარიდებით,
რისხვით, ტორტმანით გასულს ბინიდან,
კიბის მოაჯირს ხელს არ ვკიდებდი,
ვსდევდი, ჭიშკრამდე ვიდრე მივიდა.

„გეხუმრე, ჟინმა წამომიარა,
თუ წახვალ, მომკლავ“ - ვიძახდი ქშინვით,
მითხრა საზარლად, მშვიდად მღიმარმა:
„შინ შედი, გავნებს გამჭოლი ქსინი“.

16 იანვარი, 2023 წ.


Анна Ахматова - Сжала руки под темной вуалью…

Сжала руки под темной вуалью…
«Отчего ты сегодня бледна?»
— Оттого, что я терпкой печалью
Напоила его допьяна.

Как забуду? Он вышел, шатаясь,
Искривился мучительно рот…
Я сбежала, перил не касаясь,
Я бежала за ним до ворот.

Задыхаясь, я крикнула: «Шутка
Все, что было. Уйдешь, я умру».
Улыбнулся спокойно и жутко
И сказал мне: «Не стой на ветру».

8 января 1911, Киев