მისრულდება ოცდაექვსი
გარეთ ქარის შიშინია
ნაცნობი ხმა რომ ჩამესმის

ვხვდები რჩეულიშვილია.
არ ვარ მრავალფეროვანი
და სიკვდილის მეშინია.

ჩემში მოკვდა ხელოვანი.
მაგრამ გოგო ქერა თმებით
როცა მხვდება, გელოვანი

მახსენდება. მელანდებით.
ეს ბავშვობის პათოსია.
ხელში დნება კელაპტრები.

მათოვს მე და ათოვს იას
და სიცოცხლეს რაც ეძღვნება
ყველა ლექსი ლადოსია.

მე მძულს კაცი რომ ვერ ძღება,
თან სიცოცხლე ისე მინდა
რომ ვერ დავთმობ. მომეზღვება

ყველაფერი მე ჩემითაც.
თუთიყუში ავა მხარზე
და ვიცხოვრებ შერჩევითად.

ამ ხორცს ბევრი დავახარჯე
და წამზომი ჩართულია,
როგორც ვახტანგ ჯავახაძემ

და ტარიელ ჭანტურიამ
მეც მსურს ბევრი რომ ვიცოცხლო
ვიდრე არ შემჭამს დუნია.

თუ დაიწვა რომი ცეცხლით
ისე გაქრა როგორც ხიწვი
მინდა ვნახო (დრო ისეც ღირს

ძვირი) კრემლი როგორ იწვის.
მისრულდება ჩემი ლექსი.
ვგავარ გზააბნეულ წიწილს.

მისრულდება ოცდაექვსი...