ვცოცხლობ... სურათებს მიღებენ, ხან მიწას ვეალერსები, მოვკვდები, დამიტირებენ ჩემი გულწრფელი ლექსები.
ვსვამ სამშობლოში ზედაშეს, - რიგითი ჭირისუფალი, მჯერა: შევხვდები დედაჩემს, როცა წამიყვანს უფალი.
მე ღმერთად ქრისტე ვიწამე, სულ მაქვს იესოს იმედი, რა დამავიწყებს იმ წამებს, ტაძრამდე რწმენით მივედი.
მიწა ვიწამე სიცოცხლედ, - ვაჟას ცრემლებით ნამული... ,,ღმერთო, სამშობლო მიცოცხლე!“ - მარად მიმყოფე მამული!
ვცოცხლობ... სურათებს მიღებენ, ჩვენს დროს ფეხდაფეხ მოვყვები, მოვკვდები, დამიტირებენ ჩემი ალალი მოყვრები.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
4. დიდი მადლობა ქალბატონო ნინო, თქვენი შეფასება ჩემთვის მნიშვნელოვანია. დიდი მადლობა ქალბატონო ნინო, თქვენი შეფასება ჩემთვის მნიშვნელოვანია.
2. რა მომწონს ოთარ რურუასი?! როგორ მოვიტყუო, რომ ორიგინალური ავტორია. მისი ლექსები გაჭრილი ფანჯარასავითაა იმ სივრცისკენ, სადაც სინათლეა, ჰაერია, კარგი, საღი ადამიანი დგას. ეს კი დღეს და ალბათ მუდამაც, ძალზე მნიშვნელოვანია. რა მომწონს ოთარ რურუასი?! როგორ მოვიტყუო, რომ ორიგინალური ავტორია. მისი ლექსები გაჭრილი ფანჯარასავითაა იმ სივრცისკენ, სადაც სინათლეა, ჰაერია, კარგი, საღი ადამიანი დგას. ეს კი დღეს და ალბათ მუდამაც, ძალზე მნიშვნელოვანია.
1. ჯერ შვილეიბი, შვილიშვილები, ეჰეი, რამდენი რამ გაქვს წინ დატირებაზე ლექსი მერე მერე, ,მერეე. ჯერ შვილეიბი, შვილიშვილები, ეჰეი, რამდენი რამ გაქვს წინ დატირებაზე ლექსი მერე მერე, ,მერეე.
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|