უპოეზიოდ? -
წარმოვიდგენ და,
თითქოს ჩასუნთქვა
ხავსზე ხავსს მმატებს.
თითქოს ლურჯ ცაზე
ჟანგბადსიჭარბე,
მაგრამ უმზეო სიცოცხლე მანდეს.
განა მინდა რომ
ცხვირ-პირის მტვრევით
მივდიოდე  და გზა არ მოჩანდეს?
ვერ!
ვერ ვეშვები!
გულიც კი მიწუხს,
როგორც რაღაცა უღირსის ჩამდენს.
უჭვრეტ გამებს
და უჭვრეტ მოლოდინს
განუჭვრეტელში ვერაფრით ჩავდებ.
დაე,
ცხვირ-პირის მტვრევა ვიგემო,
დაე,
სისხლიან მიწასაც ვჭამდე.