შ ე მ ი ძ ლ ი ა
ავტ: ნ ე ქ ტ ა რ ი

შემომდგარა შემოდგომა  გაზაფხულის ფერშემცვლელი, 
ცვივა ხეებს ოქროსფერი, მწიფე–მწიფე ზღა ფოთლები,
მზეც კი კარგავს ძალას ისევ, ვითაც კაცი ხანდაზმული,
ცა ნაცრისფერ ფერს იხამებს და განწყობით მეც ვიცვლები,

ველი ზამთარს ციცარისფერს, შეღამებით, გათენევით,
თუმცა იმედს არა ვკარგავ ამ ცხოვრების გაგრძელებით,
რადგან მოვა გაზაფხული ყვავილებით, ლაღი ფერით,
ამწვანდება, გაიღვიძებს ტყეები და მინდორ–ველი,

ჩემს სიცოცხლეს დავაფასებ, ჩემს მიზანს და ჩემს სიყვარულს,
წინაპრების საოცარ კვალს ავაყვავებ წარმატებით,
ვაზსაც მოვწევ ყვავილობას, სურნელს მისას ბადაგად ქმნილს,
სიბრძნეს სიბრძნით ვუპასუხებ, დღენიადაგ აღვმატდები,

მამული გვაქვს წმინდა კერად, გვაქვს უცვლელი ენა, რწმენა,
ერთგულების ფასი ვიცით და არასდროს შევიცვლებით,
სამოთხეა ჩვენი მიწა, ვართ ედემის მშენებლები,
უფალია მუდამ ჩვენთაან, მოვალთ მუდამ ათი მცნებით,