წლებია სარკეში ირეკლება დედის თვალები და მუჭში მომწყვდეული ცრემლი უბეში პოულობს ადგილს.... დედა-ჩემი კი დგას თმაგაშლილი, როგორც ქანდაკება და ტკივილშემხმარი თვალებით უყურებს წარსულს. ჩვენ, ორი წყვილი თვალი მეხამრიდებად ვქცეულვართ.... დედის თბილი ხელისგული გვეხება თმებზე და ყელში ეჩხირება სიტყვები: „ყველაფერი კარგადაა“. მე ვიცი, რომ ეს მყიფე სიტყვებია, რომ ტკივილიანია მისი ყველა დილა... წლებია, ფანჯრის მინაზე შრება დედის თვალები და ზურგზე ხურჯინივით ჰკიდია მარტოობა.
