იოჰან ვოლფგანგ გოეთე - თულის მეფე („ფაუსტიდან“)
ხელმწიფობდა თულეს წინათ, მეფე ცოლის ერთგული, ესახსოვრა ოქროს პინა ქმარს მომაკვდავ მეუღლის.
გამოსცლიდა როცა ლხინში ხშირად ღვინოს ჯამთასის, დასდიოდა სევდის ხინჯით, ღაწვზე ცრემლი ათასი.
ვიდრე სიკვდილის წინ წარდგა, ნუსხა ნახა ქალაქთა, უანდერძა, თასის გარდა, ჯალაბს მთელი ბარაქა.
მეფემ ლხინი კვლავ გამართა, იხმო მეინახენი, საცხოვრისში წინაპართა, ზღვისნაპირას ნაშენში.
წამომდგარმა, შესვა წვეთი ყოფის ბოლო ალმურის, მოისროლა მერე ქვევით, ზღვაში წმინდა სასმური.
დასცქეროდა გადამთვრალი თასის ზღვისგან შემუსვრას, მიელულა მარად თვალი, ყლუპიც აღარ შეუსვამს.
12 მაისი, კვირაცხოვლობა, 2024 წ.
Johann Wolfgang von Goethe - Der König in Thule
Es war einst ein König in Thule, Gar treu bis an das Grab, Dem sterbend seine Buhle einen goldnen Becher gab.
Es ging ihm nichts darüber, Er leert' ihn jeden Schmaus; Die Augen gingen ihm über, So oft trank er daraus.
Und als er kam zu sterben, Zählt' er seine Städt' im Reich, Gönnt' alles seinen Erben, Den Becher nicht zugleich.
Er saß beim Königsmahle, Die Ritter um ihn her, Auf hohem Vätersaale Dort auf dem Schloß am Meer.
Dort stand der alte Zecher, Trank letzte Lebensglut Und warf den heil'gen Becher Hinunter in die Flut.
Er sah ihn stürzen, trinken Und sinken tief ins Meer. Die Augen täten ihm sinken, Trank nie einen Tropfen mehr.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
1. კარგი თარგმანი. კარგი თარგმანი.
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|