მე მაქვს ერთი პატარა ჩემებური დაკვირვება ხელოვნებისა და ღმერთის (სამების) მსგავსებაზე.
როგორც ვიცით, სამების ჰიპოსტასებია მამა (შემოქმედი), ძე (მამისაგან შობილი) და სულიწმინდა (ცხოველს-მყოფელი), რომელიც ასევე იწოდება ნუგეშინისმცემელად.
ხელოვნებაშიც ასეა, არის შემოქმედი (პოეტი, კომპოზიტორი, რეჟისორი, მხატვარი და ა.შ.), არის ქმნილება, შემოქმედისგან შობილი (ლექსი, სიმღერა, ფილმი, ნახატი და ა.შ.) და უნდა იყოს მსმენელი, მკითხველი, მაყურებელი და ა.შ., რაც ისევე მნიშვნელოვანი და განუყოფელია ხელოვნებაში, როგორც სამების შემთხვევაში სულიწმინდა.
სწორედ მკითხველის, მაყურებლის და ა.შ. ფუნქციაა ქმნილებისა და შემოქმედის ცხოველყოფა და ნუგეშინისცემა.
შესაბამისად, აბსოლუტურად გეთანხმებით, რომ თუ არ გაცოცხლდა ხელოვნების მესამე ჰიპოსტასი, ამით მთლიანი ხელოვნება იზარალებს და ვერცერთი, ყველაზე "ნავაროჩენი" საიტიც ვერ უშველის ამას.
აუცილებლად საყურადღებოა ისიც, რომ სამების დოგმატში სულიწმინდა "მამისაგან გამოვალს", შესაბამისად, ხელოვნებაშც, მკითხველის ჩამოყალიბების წყაროც თავად შემოქმედები უნდა იყონ.
დასკვნა: მიდი, ქალბატონო ნინო, მოვდივარ! <3 :)

აი, ეს მომენატრა -
- მკითხველისა და ავტორის დიალოგები, პოზიციათა დაცვა-დაზუსტება- შეჯერებანი. 
მართლა იყო აქ დრო, როცა ერთი სასვენი ნიშნის გამო ლამის ერთმანეთი ,, “დაგვიხოცავს’,  მომხდარა, რომ გაუკაფავში გადასვლაც არ იყო ჩვენთვის უცხო, ბოდიშიც  არაერთხელ მოგვიხდია ერთმანეთისთვის,  ამით ამოწურულა კონკრეტული ლექსის გამო წარმოშობილი დავა…
  და წრფელი გულით  ახალ ტექსტს დავლოდებივართ, არც ავტორს გავუწბილებივართ.
ასე იზრდება ავტორი, თუ გაზრდა უნდა.
კრიტიკოსის მუდმივი ზრდის გზაც ესაა.
ნეტა ასაკი არ მემატებოდეს და ძველი ენერგია მქონდეს, ან ახალგაზრდა კრიტიკოსი გამოჩნდებოდეს საიტზე.
მჯერა, აქაურობის  გადარჩენა კიდევ შეიძლება

ქ-ბნ. ნინო, პირველ რიგში მადლობა!
თქვენს შემოთავაზებულ ვარიანტს რაც შეეხება, მივიღებდი ულაპარაკოდ, უბრალოდ ვინაც (მან) თქვა უარი ძილზე, მასვე ერეოდა რული. თანაც თუ დააკვირდებით, ყველა ტაეპში არის მინიშნება, რომ "მე" და "ის" ვართ ერთად და თქვენი ვერსია ამ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო, მაგრამ მაინც მნიშვნელოვან კანონზომიერებას არღვევს.

გარფილდ, გმადლობ!

რაკი თამაშია, ბგერწერულად უფრო დავაახლოებდი
“ერეოდა ცას რული”
გემოვნების ამბავია.
ფინალი -  ეფექტური, მახვილგონივრულია. ზემოდან მოვყვები და ჯერჯერობით, რაც წავიკითხე, ყველაზე მაღალი ქულა აქ დავტოვე.

კარგია!!