ბნელა ოთახში.
ფანჯარასთან მიდის ლანდი ჩემი სხეულის.
ჩემი თვალები უყურებს სივრცეს
და შავ ფონზე ნაირთერად
განათებული წერტილების ქაოსს აღიქვამს.
ნაცნობია ეს ფერები ჩემი ტვინისთვის -
მაჟრჟოლებს ისევ
და სიგიჟემდე მივყავარ გრძნობას,
რომ ერთდროულად სუყველგან ვიყო!
ჩემი მზერა ისრუტავს ქალაქს
მისტიკური ორნამენტების.

* * *
ხელოვნური შუქით ფენილი ღამეული
მოცისფრო ქუჩა.
როცა გრძნობები სხეულის გარსში
მყუდროდ თავსდება
და არ განათებს მზე - პროჟექტორი.
ტროტუარს მიუყვება ცივი კედლები
და საკუთარი ფეხის ხმა გესმის.
და სიბრტყულად შემოდის ტვინში
არეალური დასიზმრების დაფიქსირება -
ჩაწერილია წასულთა და მომსვლელთა ხმები.
ასოციაციას იპყრობს
უმოძრაო ტოტებში დახლართული ცის ნაფლეთები,
ნაირფერადი მკრთალი სცინტილაციები ჰაერში
და მისრიალებ
წუთიერი სტუმარი ღამის.

* * *
გაიყინა მოლანდება ღამეული -
მთვარის შუქი ცივ სივრცეში ჩაქცეული.
სარკეული ყინულების ბზინვარება,
ვარსკვლავები ერთმანეთში არეული.
ღამეული მოლანდება წამეული, 
ციგურებით სრიალებდა მთვარეული.