მე დავთმობ ყველაფერს!"
მე წავალ ხელიდან,
დავტოვებ ამ ოთახს,
ქუჩას და ხეივნებს.
რომ ერთი ხელადა,
სულ ერთი ხელადა,
ქუჩაში ლოთებთან.
-შენთვის რა ხეირი.
ჭლექია ცხოვრება
კედლების ღრიჭოდან
სიჩუმე დაბნეულ
თვალებს ძლივს აცეცებს,
ხომ ვწერე, მიყვარდა,
ვლოთობდი, ვბიჭობდი
და ღმერთსაც ვეძებდი
ცის ნაელვ ღაწვბზე.


მე წავალ ოდესმე
,,გავალ" ამ სივრციდან
სამყაროს კიდემდე
კოლხური რაშებით..
სხეულზე რომელშიც
ძალიან მიმძიმდა
ყველა ის ამინდი
ჭასავით დაშრება,

რომელიც მიზიდავს
რომელიც მჭირდება
როგორც ზღვას ღელვა
და
შტორმების დეკადა..
შენ იცი
ვერასდროს გამოვალ
სიზმრიდან
დავკარგავ კალაპოტს,
ოცნების შენაკადს..


სადაც გზა ვიწროა
დაუთვლელ ნაბიჯებს
დაითვლის აქა-იქ
მეჩხერი ჭაღარა,
მე ვკარგავ ყველაფერს,
,,ყველაფერს" არ ვიმჩნევ
ცარიელ ქალაქის
პირველი მასხარა.