ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

მუცელში უნდა ჩამესახო !  - ვთქვი და ავმღერდი:

დედავ, დედავ, მატლისაო,
შენი შვილი გასრისაო
ათმა კაცმა,
ოცმა ქალმა,
დედავ, ანდამატისაო.
შენს  ბერწ მუცელს შვილი არ ჰყავს,
მუცელს ჭიამაიები
ჭამენ, როგორც მწვანე ფოთლებს
ყვითელგულა ბაიების.
შენს ბერწ მუცელს გადაივლის
ქარავნები და ფარები..
შენ კი უცხო ნადავლივით
შუქზე წვრილი ფარვანები
გიცეკვებენ.
დედავ, დედავ,
აბრეშუმის ჭიისაო,
გაგიცუდდა საშვილოსნო,
ამყაყებულ კვერცხისაო,
ახლა შიში ჭიპისაა,
ჭიპის ბოლო - ვერცხლისაო.
ცეცხლი ! ცეცხლი!
მენჯებიდან
როგორც აღმოსავლეთიდან
მზე ამოდის დილისაო.
დედავ , დედავ,
შიშისაო,
შენი ჭაა ქვიშისაო,
უნაყოფო , გვალვიანო,
შენს გზას მკვდრები გავლიანო.
ბულბულები იგალობენ,
დაუსტვენენ ტოროლები.
მუცლად შიშებს უმშობელებ,
შიშნი თითო -ოროლებად
გამოგჭამენ დღენიადაგ
ყოფის სარჩო-საბადებელს
და გამცნობენ ცრემლის დაღვრით
საზეცაო დაბადებას.
მუცელს ყველა დაუსხლტება,
მუცლად ყოფნა არ სურს შიშსაც,
გადაგკრავენ ლახტებივით
შიშით, შინ რომ გამოგშიგნავს.
დედავ, დედავ, სიარაფრის
აფრებს აფრენ ფიფქებიან
ცაში , სადაც შიშბავშვები
ანგელოზად იქმნებიან.
შენ კი თევზის ქვირითივით
ცრემლში დაყრი ათას ობოლ
სიტყვას, მოსაგვირისტებელს
და ხის ტოტზე იგალობებ
ერთი სანთლით, ერთი ინჩი
თოკით, თასით, თუთით, თრთვილით
რომ ოცნების უცხო ნიჭი
ხორბლის ფქვილით დათეთრილი
თან გაჰყვება დროთა გრიალს,
თან გაჰყვება დროთა კვეცას.
საშიშაო ლიტურგიას
ბერწ მოცელზე ამოკეცავ
და იმღერებ :
დედავ, დედავ,
მუცლადმყოფი შიშის დედავ,
ისე წადი,
ისე შობე,
ისე ზარდე,
ისე კვებე,
გაიქეცი,
გაასწარი,
ისე მკი
და ისე წერე
რომ სიკვდილი
აჩრდილივით
ა
გე
დევ
ნოს !