ანა ახმატოვა - თუმც მიწა არამშობლიურია

თუმც მიწა არამშობლიურია,
მაგრამ მარადის დასახსომარი,
ზღვა ოდნავ ცივი, ღია ლურჯია,
მტკნარი, მჭვირვალი, გასაოცარი.

ცარცზე თეთრია ფსკერზე ქვიშნარი,
ღვინის სურნელით თვრება ჰაერი,
ჟღალი ხეების მწკრივი ფიჭვნარში
შიშვლდება მწუხრის შუქით ნაფერი.

მზე ცის ეთერის ნაზ ტალღებშია,
ნუთუ სამყარო ცეცხლით ალდება,
თუ დღე სრულდება, ან კვლავ ჩემშია
საიდუმლოთა იდუმალება.

19 აგვისტო, ფერისცვალება, 2024 წ.



Анна Ахматова - Земля хотя и не родная

Земля хотя и не родная,
Но памятная навсегда,
И в море нежно-ледяная
И несоленая вода.

На дне песок белее мела,
А воздух пьяный, как вино,
И сосен розовое тело
В закатный час обнажено.

А сам закат в волнах эфира
Такой, что мне не разобрать,
Конец ли дня, конец ли мира,
Иль тайна тайн во мне опять.

1964 г.