დღეს ისევ გაწვიმდა,ღამეა ავდარში,
და შარში ჩავარდნილს გლოვა რომ მომინდა,
ასეა ნაწერი ნაცრისფერ დავთარში,
წერილი საგიჟეთს, გამგონებს ხონიდან,
და თუ კი მარცვალი ისევე დათესე,
როგორაც გიჟები ებრძვიან დარაბებს,
შავრაზმელს ნუ ურჩევ, მასაც აქვს სათესლე,
და თუ კი მომინდა დავარტყამ არაბებს,
რაკი აქვს სიმშვიდე უფსკრულის ბინადარს,
მაშინ ხო უგნური ყოფილა დარაბა,
მითხარი მნახველი ამისი ვინა ვარ?
სანამდის ბადრაგმა ლოგინზე დამაბა,
ციხეა საყდარი და თუ კი დალეწეს,
ნუ ებრძვი ბინადარს ახლოა ავდარი,
სიტყვები გულიდან გულადვე ჩალეწეს,
მოვიდა ადრიანს რომ ქვია ზამთარი,
და თუ კი სიმშვიდე უზადო მომინდა,
მე კი ვარ გაცრილი უენო მშვიდობა,
და თუ კი სექსისთვის რეფორმა მოგინდა,
გაგიწევს მსაჯული დაგეგმილ გიდობას,
ექვსასი ურდული რომ ედოს კარიბჭეს,
და ექვსი შვიდიანს ასევე ეწვოდეს,
ექსასის მნახველი უფრო მეტს ჩაიდენს,
მინდა რომ რიცხვებიც ასევე მესმოდეს,
და თუ კი დაზამთრდა ვითხოვე ახალი,
და წარსულს ვივწყებ პოკერის კარტივით,
თუ შენაც დათესე ასეთი მარცვალი,
მოკვდები მარტოკა და გიჟი კაცივით,
და თუ კი სიკვდილი დასასრულს წააგავს,
მაშინაც უზადოდ ცდები და იცოდე,
გამართლებს გულმკერდზე ბეწვი და ჰააგა,
მინდა რომ ჯოჯოხეთს სანთელად იწვოდე,
როცა კი უფსკრული ცხელ წვიმას დათესავს,
ნათესი იქნება გაზრდილი ომიდან,
მიდი და შესჩივლე ახლა შენ ნათესავს,
რომ ასდის ბუღი და იბნევა ჭორიდან,
საშველი ამ სიტყვებს ხანშიაც წაართვეს,
და ყველა ნაწილი თუ ახლა ფარსია,
შენ ამბებს მოვყვები მომდევნო მკათათვეს,
დანარჩენს გიამბობს გაბირელ გარსია.

თ.გუბელიძე