)())I@ჟ

მე წუხილს ვგავდი,მე გამექცა ზეცად იარა,
მთამ უგულო და გაქცეული როცა მიწოდა,
მე თუ ერთი ვარ მაშინ ღმერთი კაცი კი არა,
ასეა თემიც,თმადვე როა მზისგან იწვოდა,

შენამდე მოვალ მაგრამ ზურმუხტ-ლალების კოცნა,
აღარა ჩემი ასე თქმული ჩუმი სარჩევი,
დაგშვენდა წასვლა და გულგრილი ჩუმადვე ლოცვა,
დამჩემდა ლუდი კასრიანად იყო საჩვევი,

ახლა მე მთვრალი,დაღამებას ასე შევარჩევ,
ერთხმოდა სიტყვას უსიტყვობით ჩემი ჰანგები,
თუ მზემ მე დამწვა საწამებლად ასევე ავრევ,
და გულისთქმაში უსაფუძვლოდ დავიკარგები.

თ.გუბელიძე