რა გაათენებს
რა გადააგორებს ლოდივით მძიმე წამებს
რა დაძრავს ტრავერტინებს
საცრემლეებთან
აღარც წვიმს
აღარც თოვს
ვერც მიტევების, განტევების თუ გაზავების დადგა დარი
წლობით შენახული
არ გამზეურებული თეთრეული
სახსრების ტეხვით განაწილდა-
ზოგი წყალში
ზოგი სარეცხის თოკებზე...
და დანაშაულის დემონმა
უფრო ფართოდ გაშალა მხრები
კუდიც მოიქნია და
ყველა გრძნობა მილეწა და დაასახიჩრა,
გარდა ღალატისა.
უსუსური კნავილი, თავის სამართლებლად
ჰაერში მიკრონაწილაკად დაიკარგა
და ყულფის მირაჟი უფრო მკვეთრი გახადა
გააფერადა, გაალამაზა და ქვეშ ტაბურეტიც შეუდგა
საამო პატიჟით.

რა გადააოგორებს ჩაკირქვულ მონოლითს.
ზმანებები რომ დასდევს სიგრძე-სიგანეზე?!
კაციშვილიც არაა პერიმეტრზე
კაცისა და მითუფრო ღვთის.
მერამდენედ დამხვდა ეკლესია დაკეტილი?!
მერამდენედ შემეყინა ლოცვისა და სანთლის სურვილი სურვილებად.
ყველაზე მეტად მაშინ გავბრაზდი
მაშინ მომივიდა ჩემს თავზე გული
როცა აღმოვაჩინე
რომ ჩემი უფალი ისევ მიყვარს და
მასთან კვლავ მიმიწევს გული,
მიუხედავად მიუხედავისა.

რა გადააგორებს ამ უშველებელ, დაუსრულებელ დღეს უფალო?!
შენ დამეხმარები
ისევ შენ და შენი ანგელოზები
გამომაბამთ უხილავ ფრთებს და
ჩემი სურვილის მიუხედავად
ჩემი ავადმყოფული წარმოსახვის დაუდევრად
გადაგორებული ქვის საფლავის ქვად ქცევის ნაცვლად
საჯილდაოდ მიქცევთ და ერთად ვიამაყებთ
"ჩვენ ეს შევძელით"!