ანა ახმატოვა - ბაღი

ბრწყინავს,  ხრაშუნობს, არშიად
ბაღს ჭირხლი შემოევლება,
ჩემგან წასული დარდშია,
თუმც უკან არ მოესვლება.

მზის უღიმღამო სახება -
ჰგავს მრგვალშუშიან დარაბას;
ვიცი, თუ ვისი მსგავსება
მიკვრია დავიდარაბად.

სიმშვიდე გაქრა მალიად
წინგრძნობით უბედურების,
თხელ ყინულის ქვეშ კვალია
გუშინდელ ნაფეხურების.

მნათი მკვდრულ სახით დახრილი
მძინარე ველს ჭვრეტს სფეროდან,
ყუჩდება ბასრი ძახილი
გუნდს ჩამორჩენილ წეროთა.

21 სექტემბერი, ღვთისმშობლის შობა, 2024 წ.


Анна Ахматова – Сад

Он весь сверкает и хрустит,
Обледенелый сад.
Ушедший от меня грустит,
Но нет пути назад.

И солнца бледный тусклый лик —
Лишь круглое окно;
Я тайно знаю, чей двойник
Приник к нему давно.

Здесь мой покой навеки взят
Предчувствием беды,
Сквозь тонкий лед еще сквозят
Вчерашние следы.

Склонился тусклый мертвый лик
К немому сну полей,
И замирает острый крик
Отсталых журавлей.

1911 г.