შემოდგომაა.
მქრქალმა ნათებამ
ნაზი დაისი
გაამაისა.
ერთი მეორის
სხეულს გაათბობს
მერე გაართობს
და შეუჩნდება.
სულის ფანცქალით
ხელის კანკალით
სუნთქვის სიხშირით
სუნთქვის სიმძაფრით
წამით მოღლილი
ბამბისფერ მკერდზე
გაირინდება.
შეშლილ თვალების
წამწამ-წარბიდან
მზერა ჯიუტი
ჩაიკირება -
კანების ზღვაში
თითების ხაზში
შავ თმების ტბაში
თეძოსვეტებში
კისერი შეშდება.
გრძნობა-გონება
ფიქრს გააჩერებს
ლაბირინთებში
დღე ღამეს ნებდება.
დაბინდულ ოთახში
დაბანგულ ჰაერში
სიტყვების ნაცვლად
ფიცების ნაცვლად
სიცრუის ნაცვლად
ალერსი ისმის
ალერსი გრძელდება
ბნელა.