1.  სამყაროს მოდელი

ცისარტყელას ფერებისებრ,
როგორც განშლადი სპექტრი,
უფერულში შემცველობა ნაირფერადობის -
სამყაროს გული
არსებული და არარსებული
თავის თვში შეიცავს ყოველს და არარას.
მისგან განიშლება სამყარო
ფანტასტიკური მრავალფეროვნებით,
უცნაურად მომცველი მთლიანობით,
განუზომლობით
და ეს ყველაფერი არის აბსოლუტური სიცარიელე.


2. სისტემები

შეფარდებითი სისტემების მონაცვლეობა
და განაგება სიმბოლოთა სხვათა და სხვათა
ჩვენი სისტემა
შემეცნებითი,
რასაც კი წვდება გონი ჩვენი,
ნაწილია საუცხოო
„ფერადი სპექტრის“
და თვის თვში განიშლება,
როგორც ყოველი ფრთა სამყაროსი.


3.  n განზომილებიანი სივრცე

“იქ, სადაც მე ვარსებობ,
შეიძლება არსებობდეს სხვა სამყარო“ –
პარადოქსია!
თუმც სივრცემ უწყის,
რომ შეთავსდება ერთმანეთში
ორი ანუ n სხეული
ერთმანეთის შეუცნობელად -
სად დრო ერთია და სივრცე ერთი,
იარსებებს
ორი წერტილი
და ერთმანეთს არ დაემთხვევა.


4. შემეცნებისთვის

ის, რაც თვლადია
და ერთეულოვანი,
ამავე დროს უსასრულოა -
როგორც ვარსკვლავები ცაში.
ჩვენ ვართ არსებები
შემოსაზღვრული დიაპაზონის
შემეცნებისთვის.
ლამაზია ხილვა სამყაროსი -
მარადიულია იგი და მუდმივმოძრავი.
კუმშვადი
და განწელადი,
შექცევადი
და გადაქცევადი,
თვითშთანთქმადი,
უფორმო და ელასტიური.


5. ბადრო
„+“ და „-“

არაფრის სკდომით
იბადება
საპირისპირო მიმართებანი.
თითქოს უხილავი დანა
დაუსვამთ
სამყაროს
მოზიმზიმე ბადროსთვის
და განიბნა _
ანუ შვა საპირისპირონი.


6. გამთლიანება
          „=“

და განმთელდება
კვლავ ბადრო,
სადაც უსასრულობა
შეერწყმის ნულს
და მისცემს დასაბამს
ს რ უ ლ ყ ო ფ ი ლ ე  ბ ა ს.