მარინა ცვეტაევა - შროშანო თეთრო, საუნჯევ...

შროშანო თეთრო, საუნჯევ,
ღაჟღაჟა ვარდო ბაღნართა,
სათუთად მიელამუნენ,
ეტყოდნენ: „ჩემო პატარავ!“

პირსახით ხატი ნამდვილი,
ხოლო ჟივილით - ყარანა,
დაირწეოდა ყმაწვილი
დედის მუხლებზე ნარნარად.

მარჯვნივ და მარცხნივ წარდგება,
როგორც ღვთიური ქანქარა
და მისამღერით მთავრდება
ყოველი: „ჩემო პატარავ!“

ღვთის ნებას ომს ვინ უმართავს,
განსაზღვრა გზაც და უვალიც,
ვერ გაიზრდება კუსპარა,
არ იბმის - თავისუფალი.

გამოჩნდა, ვინაც მელოსით,
ხელიდან ხელში გადაჰყავთ,
წამოდგა ღვთის ანგელოსი,
სარეცლიდან მის კვალდაკვალ.

გვსურს იყვავილო ედემში,
ვარდო, ესა გვაქვს სანატრად
და მისამღერი დედების
სრულდება: „ჩემო პატარავ!“

19 აპრილი, ვნების შაბათი, 2025 წ.


Марина Цветаева - Ландыш, ландыш белоснежный…

Ландыш, ландыш белоснежный,
Розан аленький!
Каждый говорил ей нежно:
«Моя маленькая!»

— Ликом — чистая иконка,
Пеньем — пеночка… —
И качал ее тихонько
На коленочках.

Ходит вправо, ходит влево
Божий маятник.
И кончалось все припевом:
«Моя маленькая!»

Божьи думы нерушимы,
Путь — указанный.
Маленьким не быть большими,
Вольным — связанными.

И предстал — в кого не целят
Девки — пальчиком:
Божий ангел встал с постели —
Вслед за мальчиком.

— Будешь цвесть под райским древом,
Розан аленький! —
Так и кончилась с припевом:
«Моя маленькая!»

1919 г.