ჯორჯ გორდონ ბაირონი - 36 წლის შესრულებისას

(პოეტის უკანასკნელი ლექსი,
მისოლუნგი, საბერძნეთი,  1824 წ.)

გულს ვნება აღარ გაეკარება,
ვერვინ შეარყევს კვლავ მის სიმყარეს,
თუმც ვერ შეძლებენ ჩემს შეყვარებას,
მინდა მიყვარდეს!

დღეები მექცნენ ყვითელ ფოთლებად,
ტრფობის ნაყოფი დამილპა მწიფე,
ხრავენ -  მატლი და სენი,  შფოთება,
სიცოცხლეს  მყიფეს!

ცალკეა მკერდის მწველი სიალე,
ვით ვულკანური კუნძულის ბორცვი;
მაშხალა მისით თუმც ვერ ბრიალებს -
ცეცხლს ანთებს გლოვის.

ვერავის ვანდობ იმედს, შიშს, ამაგს
და თუნდაც მისხალს უმძიმეს ტანჯვის,
ვერც ტრფობის ძალას... და ისღა დამრჩა -
ვათრიო ჯაჭვი.

მაგრამ არ შვენის წუწუნი მხედარს,
უადგილოა იქ მსგავსი ფიქრი,
სადაც დიდება გმირს უმკობს ცხედარს,
დაადგამს გვირგვინს.

მინდორი, ხმალი და ბაირაღი,
ღელავს ელადა  ტანჯვით სულმწარი!
ფარზე დაყრდნობილ სპარტელს სილაღით
გადავუსწარით.

გაფხიზლდი სულო! (ელადა აღდგა!)
შენ იმ ჯიშის ხარ, რომელიც მარად,
სისხლს გაიღებდა გმირულად ნაღდად,
დაჰკარი მაგრად!

ამიერიდან შენი ღირსება,
აღარ შელახო უგვანი ზრახვით,
ლამაზთა ღიმილს, თუ განრისხებას,
გულგრილად დახვდი.

ახალგაზრდობას მისტირი რაღად?
სახელოვანი თუ გსურს სიკვდილი,
აქავე პოვებ, ამ მინდვრის გაღმა,
მტერთან ჭიდილში!

სასვენებელი გმირის წილხვედრი,
თუკი მეომარს გინდა ნარჩევი,
მიმოიხედე ირგვლივ, მიხვდები,
სადაც დარჩები.

22 აპრილი, 2025 წ.


George Gordon Byron - On this Day I Complete my Thirty-Sixth Year


This time the heart should be unmoved,
Since others it hath ceased to move:
Yet, though I cannot be beloved,
Still let me love!

My days are in the yellow leaf;
The flowers and fruits of love are gone;
The worm, the canker, and the grief
Are mine alone!

The fire that on my bosom preys
Is lone as some volcanic isle;
No torch is kindled at its blaze--
A funeral pile.

The hope, the fear, the jealous care,
The exalted portion of the pain
And power of love, I cannot share,
But wear the chain.

But 'tis not thus--and 'tis not here--
Such thoughts should shake my soul nor now,
Where glory decks the hero's bier,
Or binds his brow.

The sword, the banner, and the field,
Glory and Greece, around me see!
The Spartan, borne upon his shield,
Was not more free.

Awake! (not Greece--she is awake!)
Awake, my spirit! Think through whom
Thy life-blood tracks its parent lake,
And then strike home!

Tread those reviving passions down,
Unworthy manhood!--unto thee
Indifferent should the smile or frown
Of beauty be.

If thou regrett'st thy youth, why live?
The land of honourable death
Is here:--up to the field, and give
Away thy breath!

Seek out--less often sought than found--
A soldier's grave, for thee the best;
Then look around, and choose thy ground,
And take thy rest.

AT MISSOLONGHI, January 22, 1824.