მარინა ცვეტაევა

სამოთხეში


მე მოგონებისა  მხრებზე  დამწოლია  სიმძიმე.
გნახავ სამოთხეში და ვალს გაგისტუმრებ მიწიერს.
ძველს  ნათქვამს იქაც არ გადავთქვამ, რომ გნახავ,  ვიცი მე
ვიფიქრებ, სიტყვებმა მიწიეს.

სადაც ანგელოზნი  გუნდ-გუნდად დაფრენენ მშვიდები,
სადაც ჟღერს არფები, შროშანნი და ბავშვთა გუნდები,
სადაც  სიმშვიდეა,  მე შფოთვას  არ შევუშინდები,
მაგ მზერას მე დავუბრუნდები.

სამოთხის ხილვანი დაცინვით  გამიცილებია
უმანკო-შეუვალ ქალწულთა შორის  სათაკილოს.
მამღერებს  უცხოს და მუდამ  მიწიერად ვნებიანს,
მიწიერებისა  მე  კილო.

მე მოგონებისა  მხრებზე დამწოლია  სიმძიმე.
დადგება წამი და -  ცრემლები ვერ დამემალება.
არც აქ და არცა იქ - მე შენთან შეხვედრას  ვიცილებ…
და არც სამოთხეში შეხვედრით არ გვინდა წვალება.
1909
(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)


Марина Цветаева
В раю

Воспоминанье слишком давит плечи,
Я о земном заплачу и в раю,
Я старых слов при нашей новой встрече
Не утаю.

Где сонмы ангелов летают стройно,
Где арфы, лилии и детский хор,
Где всё покой, я буду беспокойно
Ловить твой взор.

Виденья райские с усмешкой провожая,
Одна в кругу невинно-строгих дев,
Я буду петь, земная и чужая,
Земной напев!

Воспоминанье слишком давит плечи,
Настанет миг, — я слез не утаю…
Ни здесь, ни там, — нигде не надо встречи,
И не для встреч проснемся мы в раю!

1909 г.