-კაია მეც რომ
წამუედი,
გეიგონე,  მელიტონ?
მელიტონ!
- გევიგონე, კი
- მერე?
- მერე- რაი?
- არ ვჩივი
მართალს?
- შენ ყოლთვინ
მართალს ჩივი,
ცუცუნა.
- მაგფერობა არ
გინდა ახლა!
ყოლთვინ
მართალს
ვერიკაცი ვერ
იტყვის ამ
დუნიაზე!
- ცუცუნა, უცხო
მხარეში ვართ
და, იქნება,
აქანე მაინც
პაწა წყნარათ ილაპარიკო.
- რა
მნიშნელობა აქ
სიმართლიზა
მხარეს,
მელიტონ?
  - აფერი
  - ე, მასთე!
ისე, კაია
ერთათ რომ
წამუედით.
შენ ყოლგან გჭირდება პატრონი.
რას
მიშტერებიხარ,
მელიტონ?
- ვფიქროფ
- რას ფიქროფ?
- ვფიქროფ,
სეით
წევიდეთ, ახლა
- არ უნდა მაგას
ფიქრი!
- რეიზა, ვითამ?
- არიკაცი არ
დაგვტიეფს
აქანა და იმიზა.
მელიტონ, იი რა
ხეია?
- რომელი?
- ე, ეგერ, ეე,
შინდივით რომ
ასხია ზეთ
- იი ვიშნაა
- თეთა,
რამხოლვანები
ცოდნია აქით!
- ჰო, დიდებია
- ჰაიერიც
სხვანაირია
- კი.
ვგძნოფ
- მელიტონ
- რაიყო?
- იქით, რა
ანათეფს?
- სეით?
- ე, ბიჯო, იქით,
ე!
- არ ვიცი.
-გვიახლოვდება,
მგონია
- კი,
გვიახლოვდება
- მელიტონ,
ხედავ?
- რას?
- ვინცხა მოდის
და იი სინათლე
  მოყობა უკინ
- კი.
ვხედავ
- ვინაა, ნეტა?
- ვერ გეტყვი,
  ცუცუნა.
  არ ვიცი
- რაფერ
არასფელი შენ
  არ იცი!
  - მე რომ
  მეჩხუბები, შენ რეიზა არ იცი?
  - შენ კაცი ხარ
  და იმიზა!
  - მართალი ხარ,
  ცუცუნა
  - მე ყოლთვინ
მართალი ვარ!
  - აბა, ყოლთვინ
  მართალი
არევინაა ამ
დუნიაზეო?
  - აი,
სხვაი
დუნიაა,
მელიტონ.
  გასწორდი პაწა
  წელში და
გადეისვი თმაზე ხელი,
მიქაელი
მობძანდა.
- შენც გეისწორე მაი ცახოცი
  - კი, კი.
  ა! კარქათ მაქ?
  - შენ
ყოლისფერი გიხთება
  - უჰ, შენ დეიღუპე საცხა!
  რაკაია ერთათ
  რომ წამუედით,
  მელიტონ.
ბაღანასავით
ხარ,
  ყოლგან
პატრონი
გინდა.