ჩვენ გაზაფხულის მშვენიერ დღეს შეგვყარა ბედმა
და სუყვარულის უეცარი ისარი გვტყორცნა,
მაშინ, პირველად სიცოცხლეში, იმღერა გედმა,
რადგან ერთმანეთს ჩვენ ვაჩუქეთ პირველი კოცნა.

მაგრამ მოვიდა ულმობელი, ცივი ზამთარი
და სიყვარული გადაფარეს თეთრმა ფიფქებმა,
პირველი კოცნა კი აღმოჩნდა - უკანასკნელი,
როგორც ლამაზი, უბედური გედის სიმღერა...

გაივლის დრო და მოიგონებ იმ მშვენიერ დღეს,
მოგენატრება თეთრი გედის ტკბილი სიმღერა;
მაშინ ინატრებ: "ნეტავ ის დღე კვლავ გამითენდეს!"
მაგრამ, ძვირფასო, უკვე ძლიერ გვიან იქნება...