მჭირდები,
განა რა, ჭიქა დგას ქვიშაზე...

გრამებში აგწყე და
ერთ ყლუპში ჩაგტიე,
თითებით შელახულ სურვილებს აღვივებ
და ამბობ -
"იოჰან, თვალები უძილო
გამიხდა, ჩამოვხმი, დავკარგე ვნება და
ჯინაზე მეზობლის, მეგობრის, ღმერთების...
მაკოცე, გაკოცე
და რაც რომ სათუო
ვიპოვე მიზეზი -
მკიდია, დავხიე"

მჭირდები,
განა რა, ჭიქა დგას ქვიშაზე...

მოჰფინა ღრუბლები
ვიღაცამ პლანეტას,
ჭორები მილიონ ნაცრისფერ მტრედივით
გამრავლდნენ,
გადასცდნენ
სხეულს და გპატიობ-
სიმუნჯეს,
სიცივეს,
ხაკისფერს სახეზე,
დათრობას,
ხეტიალს,
უღვთოდ თუ უჩემოდ...

სრულიად უძილოს დამჩემდი...

განა რა? მჭირდები,
მჭირდები,
გპატიობ!