შეშლილი გოგო, ფართო  თვალებით,
გაფითრებული გრძელი თითებით
ჩაებღაუჭა კედლის გლუვ ლოდებს
და აწეწილი გაშლილი თმებით
                  გაჰკივის მწარედ:
რაო, კასანდრა,
ასე ძლიერ გწადს რომ ერწმუნოს
                      უვიცი ხალხი
შენს სასტიკ სიტყვებს?
განა არ იცი რა ძლიერ  სძულს სიმართლე  ყველას?
მასთან შეხვედრას ვეფხვთან შეყრას
                        არჩევდნენ გზაზე.
ამიტომაა რომ სიცრუით ატკბობენ  მართალ სიტყვას პოეტნი. 
რელიგიით და პოლიტიკით მოვაჭრენი კი
ახალ სიცრუეს უმატებენ მოძველებულზე
ტყუილების დიდი გუდიდან
და თან რაცხავენ შორსმჭვრეტელურ
                          გულმოწყალებად!
სულულო მდედრო, მოუხმე ჭკუას.
არა:
შენ კვლავ ჯიუტად ღეჭავ სიმართლეს
                        ტუჩის კუთხესთან
აღიზიანებ კაცსაც და ღმერთსაც,
ვაღიზიანებთ მხოლოდ მე და შენ
კ ა ს ა ნ დ რ ა.

Cassandra by Robinson Jeffers

The mad girl with the staring eyes and long white fingers
Hooked in the stones of the wall,
The storm-wrack hair and screeching mouth: does it matter, Cassandra,
Whether the people believe
Your bitter fountain? Truly men hate the truth, they'd liefer
Meet a tiger on the road.
Therefore the poets honey their truth with lying; but religion—
Vendors and political men
Pour from the barrel, new lies on the old, and are praised for kind
Wisdom. Poor bitch be wise.
No: you'll still mumble in a corner a crust of truth, to men
And gods disgusting—you and I, Cassandra.