ნაწარმოებები


გთხოვთ დავეხმაროთ საიტის წევრს კონკურსში გამარჯვებაში. დეტალები იხილეთ ნაწარმოების ბოლოს https://urakparaki.com/?m=4&ID=113471     * * *         * * *         * * *     გამარჯვებას ვუსურვებთ გმირ უკრაინელ ხალხს რუს აგრესორზე. დიდება უკრაინას !!!     * * *     Сла́ва Украї́ні !!!

ავტორი: მ.ე__
ჟანრი: იუმორისტული
23 ივნისი, 2009


მძაფრსიუჟეტიანი იუმორი...არამგონია ინანოთ :P

(( ფაქტებზე აგებული ამბავი... არცერთი სიტყვა დამატებული... აი მოკლებულისა კი რა მოგახსენოთ :D დამავიწყდებოდა რამე :P ))


  მარტო არ ვყოფილვარ.ოჯახში იმყოფებოდნენ დედა, ძმა და ბიძა. ყველა თავისი საქმით იყო დაკავებული ( ძირითადად ხუმრობა და ლაზღანდარობა ). მე პირზე წყალი შევისხი და ლოგინში დავწექი. დანარჩენებიც იმავე ოთახში იმყოფებოდნენ. რატომღაც ერთი ოდნავ თხელი (მწვანე) და მეორე გაცილებით სქელი (ლურჯი) გადასაფარებელი მეფარა.
 
  სანამ ამ ოთახში შემოვიდოდი, კარზე გარედან ჩვეულებრივი მოქალაქის ფორმაში გამოწყობილი "კაი" მხარ-ბეჭიანი (აშკარად მზვერავი) დავინახე. ძველი ბიჭივით სიგარეტით და სტვენით აყუდებულიყო. ყურადღება არ მიმიქცევია და არც მოკვლით გამოვიდე თავი. არაფერს  მიშავებდა და მეც გზა განვაგრძე.
 
  როდესაც დავწექი და ზემოთ ხსენებული ადიელები (ლურჯი და სქელი ზემოდან) გადავიფარე, ჰორიზონტზე გამოჩნდა შავებში გამოწყობილი, ჩქარი ნაბიჯით მომავალი (როგორც შემდეგ დადგინდა) აგენტი (რავიცი მე რა ნომერი) !

  არც მას მივაქციე დიდი ყურადღება.მხოლოდ თვალს ვადევნებდი,რომ გადასაფარებელს არ ამოსცილებოდა.

  იგი დაუღალავად და შემართებით ცდილობდა (ალბათ წინასწარ დაშხამული) პირით (თუ არ ვიცი რა ქვია მაგას) ჩემს დასახიჩრებას. თუმცა, ბედად, ლურჯი (სქელი) ადიელა დიდ დაბრკოლებას უქმნიდა მის მიზანს. მეც ვხალისობდი.

  შემდეგ შორიდან გამჭოლი (მოჭუტული რომ იციან ხოლმე სერიოზულმა აგენტებმა) მზერა მესროლა და მარდად გამოექანა ზემოთკენ. (სხვათაშორის საკმაოდ ჭვიანი და მოხერხებული ვინმე იყოს ის აგენტი.ეტყობოდა ლიდერობდა დაწესებულებაში და ყველაზე რთულ საქმეზე ამიტომ გამოუშვეს ის).

  ახლა უკვე ცოტა შემეშინდა. ჩემი მთავარი იარაღი (ადიელა) ავაფრიალე და ძირს გავადენინე საწყალს ზღართანი. არ მოელოდა და სადღაც გაიძურწა.

  საუბარი (ლაზღანდარობა) განვაგრძეთ ოჯახის წევრებმა.

  დიდი დრო არ იყო გასული, რომ ლოგინის უკნიდან ამოცოცდა და ვითომდა უჭკუო კვლავ ჩემს გადასაფარებელზე მოექცა.

  ((ახლა რა ხდება. ის ფაქტი, რომ მტერი ანუ აგენტი მომეპარა უკნიდან, მაფიქრებინებს იმას, რომ ის ქართველი არ  იყო. ანუ ეს რას ნიშნავს? ჩემს გასანადგურებლად საზღვარგარეთელი აგენტი მოგზავნეს))

  გვერდიდან მომიარა. ბევრი იჯახირა თუ ცოტა იჯახირა, ვერაფერი გააწყო და სქელი ადიელა გადავიძრე, ვიფიქრე, მიკბინოს და დაისვენოს მეთქი. ((მე არცერთ სიტუაციაში არ ვკარგავ ცოცხალ არსებათა შემბრალებლობას))

  და იმის მაგივრად, რომ ამ შემთხვევით ესარგებლა და უკვე საშინლად გართულებული დავალება შეესრულებინა, მთლად გათავხედდა და ისევ მოქალაქის ფორმაში გამოწყობილი (გაცილებით გალეული წეღან ხსენებულ გარეთ მდგომთან შედარებით) ქვეშევრდომი მომიგზავნა. ეს ფაქტი ვეღარ ავიტანე ამ უმადური არსებისა და ორთავე მოვიფრიალე ძირს. რა თქმა უნდა შერცხვენილები კვლავ გაიძურწნენ.

  ვიცოდი, კიდევ მოვიდოდნენ. დედაჩემი მეჩხუბებოდა, მოეშვი, აკბენინე და ისაც დაისვენებს და ჩვენცო. მე კი გათავხედებულს ჩემი სიკეთისაგან ქოქოლას ვაყრიდი.

  მერე ისევ მომწყურდა და სამზარეულოში გავედი. რომ დავბრუნდი ის დაკუნთულ-ჯანიანი მზვერავი ისევ იქ იყო,სადაც წეღან.

  ერთი პირობა კი გავიფიქრე, მოვუღებ ბოლოს და შემეშვებიან თქო, მაგრამ გამახსენდა, რომ ამბობენ მათი მოკვლა არ შეიძლებაო.

  დავწექი და ჯინაზე ორივე ადიელა გადავიფარე!

  სად იყო და სად არა, მოქალაქის ფორმაში გადაცმულმა გალეულმა მოხელემ, თვით, შავებში გამოწყობილმა აგენტმა და ახლა უკვე სრულიად სხვა ჯიშისა და კლანის წარმომადგენელმა (სხვათაშორის გაცილებით დიდმა და იერით რატომღაც ქართველმა) ალყა შემომარტყეს.

  აქ უკვე გავბრაზდი და შემეშინდა კიდევაც. ჩემი ადიელებიანად შემიჭმუხნე. ერთი მოჭუტული მზერა, ორი, სამი და თავი გარეული კატების გარემოცვაში ჩავარდნილი მინდვრის თაგუნია მეგონა.

  და სამივე მზერა ერთად რომ მომებჯინა, დაიძრნენ!

  დაიძრნენ და  (მარცხნა მხარეს მოექცა ყველა)  მოვიქნიე მარცხენა ხელი მარჯვენიან ადიელიანად და გადავაფარე კი არა რა ვიცი რა ვქენი. რომ ავწიე, საწყალი ქართული იერის მქონე ქვეშევრდომი უსიცოცხლოდ აღებდა და ხურავდა დუჟმორეულ პირს.შემეცოდა,მაგრამ რა გაეწყობოდა...
 
  დანარჩენებმა კი შემოტევა დაუნდობლად განაგრძეს!

  ახლა აგენტის თანაშემწე ავაკალი კედელზე და მისი ერთი ნაწილი ადიელას შერჩა, მეორემ კი "შპალიერი" დაამშვენა.

  აქ კი დაიბნა გააფთრებული აგენტუშკა. ბორდღვით გაექანა ფეხებისაკენ შეშინებული და მეც გაბრაზებულ მდგომარეობაში რა თქმა უნდა გავეკიდე მოსაკლავად. თუმცა ხომ გითხარით, "ია სამაია დობრაია" ... (რუსული შრიფტი არ მაქვს კიარა არ ვიცი)

  წავიდა... გაცუნცულდა იმედგაწბილებული ყველაზე, ყველაზე, ყველაზე ძლიერი საზღვარგარეთული დაწესებულებიდან მოგზავნილი აგენტი.

  -ეგ ისევ მობრუნდება ისეთი კერკეტი კაკალი ჩანს- მითხრა ბიძაჩემმა.

  მაგრამ "კაი" დროსი იყო. მე უკვე გამომეღვიძა. :D

  და თავში გამიელვა: " დ ა ქ ი რ ა ვ ე ბ უ ლ ი    ო ბ ო ბ  ე ბ ი ! ! ! "

  -აუ რა მაგარიაა :D ეხლა ავდგები და ერთ მძაფრსიუჟეტიან კომედიას დავწერ. :D

  ხოდა... მოიცათ... ჯერ არ დამიმთავრებია.

  ავდექი დაწერამდე, ჯერ აბაზანაში შევედი, პირზე წყლის შესასხმელად და გონზე მოსასვლელად.

  და რა ჩავიხედე აბაზანასა შიგა, ყწალში უმოწყალოდ (რავიცი რამდენ) ფეხებგაფშეკილი ობობა დავინახე.

  არ ვიცი რომელი მათგანი იყო ღამეული კოშმარიდან. აგენტი, თუ ის, კედელს რომ ავაკალი. ტანისამოსი გადასხვაფერებული ჰქონდა წყლისაგან და ვეღარ ვიცანი.

 
  ( მერე ერთი კი ვიფიქრე, ობობების მკვლელი რომ ვიყო, მეგონებოდა მოკლულების სულები მეზმანება მეთქი, მაგრამ... )


                                                                                                                    (( ხოდა ის, ქართული იერით, ხოჭო იყო :D ))


23.06.09  8:35 წთ.
 

                                                                                                                                                                        __თამუნია__

კომენტარები ილუსტრაციები რეცენზიები