გვირგვინად ადგას  ჭაუხებს
ლიცლიცი ვარსკვლავებისა,
ღამის მეუფის სხივები
აბუდელაურს კრთებისა,
ლოდად ქცეული დევების,
როშკის ხევს დაყრილებისა
შავი ჩრდილები ნელ-ნელა
თითქოს ფეხებზე დგებისა,
სიჩუმეში ხმა გაისმის
ფერადი სიზმრის ფრთებისა,
ნეტავ საითკენ მიფრინავს,
ვის უთხრას ძილი ნებისა?