აქ, ჩვენთან ხომ არ ყოფილა?
სადღაც, იქ იყო ომია,
პირადად არ შეგვხებია,
საწოლთან არ მოგვდგომია,
სახლში არ შეგვსახლებია
ვიღაცა უცხო ტომია...
ვითომ არც რამე მომხდარა,
მოგვკიდებია ბანგები,
ჩარჩოში ჩასმულ გრძნობებზე
გამოგვიჭრია თარგები,
ვცდილობთ, რომ გამოვიყენოთ
რითმა, ვერლიბრი, ჰანგები,
და იარაღის მაგივრად
ხელში გვიპყრია ჩანგები.
...ეს ყვავილებიც კარგია,
ეს სიყვარულიც კარგია,
ამ ცისარტყელას ფერებიც,
ცაზე ღრუბლების ქარგია,
ოღონდაც, მაშინ, როდესაც
სახლი არ გდია კარღია,
დაუმარხავთა ცხედრებზე
სადღაც არ ტირის ბალღია...
დრო მოგვდგომია სულების,
ცხელი ზარბაზნის ლულების,
სისხლიდან დაცლილ ვენების,
გადაგლეჯილი გულების,
რა დროს წერაა ლექსების,
ზედაც დარიცხვა ქულების?..

...აქ, ჩვენთან ხომ არ ყოფილა,
სადღაც, იქ, იყო ომია,
პირადად არ შეგვხებია,
საწოლთან არ მოგვდგომია,
ჩვენი ღირსების ხარისხიც
არავის გაუზომია...