დარდგამატეულ თვალები გაქვს
იცი თაიავ?
უნდა მოვიდე, უსათუოდ უნდა
დავფერო...
იცი, რომ მამა ეხლა სტიქსის ნაპირებს
დაღმა მიჰყვება, მიჰყვება და

ცისარტყელები

ცას ორად ჰყოფენ, ჰყოფენ ფიქრებს,
ადგავ ნაბიჯებს,
გინდა ოცნება
ჩემზე - მეტად განაზოგადო,
ჰოდა, ზოგადი მიზნებისგან შორს და
კონკრეტულ - შეეხე ხელებს, ცხელია და
უფრო ცხელდება

როცა

მონეტებს ატრიალებს, მხოლოდ ორია,
ორია გზაც და
ხიდზე ისევ მებაჟეები...
და სამყაროდან გასაქცევი მხოლოდ ფიქრია,
ფიქრი და ამ დროს
მე შენთან ვარ
და შენ თვალებში, დარდი გაქვს,

დარდი

აღმა აგყვა ქუთუთოებზე,
ეს შავი ფერიც ალბათ უფრო ნაკვალევია...
თავში იარამ მთელი სახე გადაიარა
და ყელის ძირში ჩაიმუხლა,
უნდა დავფერო...