ეხლა რა გითხრა, დედი,
ან შენ რა გითხრა, მამა,
როცა დამახრჩო ლამის
ჩემმა ტკბილ-მწარე შხამმა.
რა გემართება, შვილო,
რაი სენი გჭირს ნეტა,
რამ დაგიღრუბლა თვალი
შენ დაგეწამლა დედა.
მე რაღა გითხრა, ბიჭო,
სურნელი გიდის ღამის,
აჰა, წაიღე გერგოს
კვნესა მოხუცი მამის.
არა, არ მინდა, დედი,
არა, არ მინდა, მამა,
დაე, დამახრჩოს ისევ
ჩემმა ტკბილ-მწარე შხამმა.
...და მერე, როცა ღამით,
როგორც ფანტელთა გროვა,
მხრებზე ჩაღვრილი თმებით
ის ჩემ საფლავზე მოვა...
და ატირდება ჩუმად
გედი, ეული გედი,
შუბლზე აკოცე, მამა,
ნანა უმღერე, დედი.