მე სულ პატარამ არც კი ვიცოდი, რატომ ტრიალებდა წისქვილი.
      მხოლოდ მიყვარდა თონიდან ახალი ამოღებული პურის ციცქვნა...

      ჩვენი ეზოს ძაღლსაც ვაჭმევდი და ისიც შემომცქეროდა თვალებში გახარებული. ხან პირსაც წაატანდა ცხელ პურს, რომელიც მე მეჭირა.
      არც მან იცოდა, რატომ ტრიალებდა წისქვილი. პაპა კი იდგა მის პირთან, და ჯამით ხელში ელოდებოდა, როდის შეწყვეტდა ტრიალს.

      ერთ ზაფხულს, ჩვენთან უცხო კაცი მოვიდა, რამდენიმე ხანს უარა გარშემო ჩვენს წისქვილს. მერე ჩართეს. მერე პაპას ფული მისცეს და წაიღეს...
      გაყიდეს...

      იმ დღიდან არავინ ელოდებოდა  წისქვილს პირთან, ჯამიანი ხელით... მე და ჩვენი ეზოს ძაღლი კი  ვიდექით თონესთან,  და ცხელი პურის სუნს ვეძებდით, რომ ერთმანეთისთვის გაგვეყო...

      მე, სულ პატარამ, იმ დღემდე არ ვიცოდი, რატომ ტრიალებდა წისქვილი...





                                                                                                                                                  __თამუნია__